زهري مي گويد: وقتي خبر قتل حسين بن علي به ربيع بن خثيم [1] رسيد گريه كرد و اشك از چشمانش جاري گرديد و گفت: كشتند جواناني را كه اگر رسول خدا آنها را مي ديد دوست مي داشت آنها را، و با دست خود آنها را غذا مي داد و بر زانوي خود مي نشانيدشان.

و باز همان زهري نقل كرده: هنگامي كه خبر شهادت سيد الشهداء به حسن بصري رسيد،


آنقدر گريه كرد كه از گونه هاي او اثر گريه ظاهر شد و گفت: واي بر ذلت امتي كه زنازاده ي آن امت پسر دختر پيغمبر او را، كشت. به خدا سوگند سر حسين (ع) به تنش باز مي گردد و جدش و پدرش از پسر مرجانه انتقام خواهد گرفت.