عمرو بسيار زشت كردار و بدرفتار و قسي القلب بوده بطوري كه پس از شنيدن خبر قتل حسين (ع) به رئيس شهرباني خود در مدينه عمرو بن زبير عوام دستور داد كه خانه هاي بني هاشم را ويران كند. آن بي غيرت هم انجام داد و به آخرين مراحل ستمكاري دست زدند و خانه ي پسر مطيع را [1] ويران ساخت، و مردم را شديدا كتك مي زدند. مردم از فشار او به ابن زبير پناه بردند. (منظور عبدالله بن زبير است كه در مكه براي خود بيعت مي گرفت) و بعلت كجي دهان او به يك طرف «اشدق» ناميده شد و علت اعوجاج، زياده روي او بود، در ناسزا گفتن بر علي عليه السلام.

و ابن عمرو همان است كه ابوهريره از رسول خدا نقل كرده كه فرمود: «ليرعفن علي منبري جبار من جبابرة بني امية فيسيل رعافه قد رعف عمرو بن سعيد و هو علي منبره حتي سال

رعافه» [2] .

هر آينه خون دماغ يك جباري از جبارهاي بني اميه بر منبر من جاري مي شود. روزگاري گذشت. روزي اين مرد خبيث عمرو بن سعد كه در بالاي منبر پيغمبر (ص) بود خون دماغ اش جاري شد. و در شقاوت و خباثت او همين حديث بس است.

بيهقي علي بن زيد مشهور به ابن فندق مورخ مشهور متوفاي 565 در لباب الانساب مي گويد: يزيد به تركه و اموال حسين (ع) دست نزد. الا اينكه سعد بن عاص كه والي مدينه بود، همين كه كشته شدن حسين (ع) را شنيد خانه ي علي بن ابي طالب (ع) و خانه ي عقيل و خانه حسين (ع) و همسر حسين (ع) (مادر سكينه) را، ويران كرد.

[1] ابن مطيع از دوستان نزديک حسين (ع) بود بنا به نقل ابن عساکر در تاريخ کبير ج 4 ص 423 مي‏گويد: حسين (ع) هنگام خروج ازمدينه با همان ابن مطيع برخورد که مشغول حفر چاه بود از رفتن امام شديدا مانع شد، وليکن مورد قبول امام واقع نگرديد و عرض کرد: اين چاه امروز به آب رسيده ولي شور است. امام جرعه اي از آب را طلبيد و سپس مضمضه کرد و دوباره آن را در چاه ريختند، گوارا شد!.

[2] حاشيه‏ي «صواعق المحرقه» تأليف حمد بن حجار هيثمي مصري متوفاي 973.