از روايات چنين معلوم مي شود كه امام خانه هاي متعددي داشته است. علي بن عبدالله سمهودي مي نويسد:

علي (ع) در مدينه دو خانه داشت يكي حجره و منزل فاطمه، كه فعلا جزو مسجد شده و محل ولادت حسين است، و ديگر خانه اي در بقيع داشت.

ابن ابي الحديد نيز از نصر بن مزاحم نقل كرده كه علي (ع)، در سال 36، ماه رجب از بصره به كوفه وارد شد. اشراف بصره افتخار حضور داشتند و رجال برجسته ي كوفه به استقبال شتافتند و به امام عرض كردند در كجا فرود خواهي فرمود؟ امام گفت: به دارالاماره نخواهم رفت و ممكن است در رحبه منزل كنيم.

شارح نهج البلاغه اضافه كرده كه علي (ع) در كوفه به جعدة بن هبيره خواهرزاده ي خود وارد شد و بعد نصر بن مزاحم گويد چون اثاث منزل علي (ع) به كوفه رسيد مردم دارالاماره را پيشنهاد كردندو علي (ع) قبول نكرد و در همان رحبه كه بعدها معروف به (رحبه ي علي) گرديد منزل [1] انتخاب كرد. [2] .


حسين (ع) اين دو خانه را كه در دوران پدر در آنها زندگي كرده بود بعد از پدر بالارث مالك گرديد. در مكه هم در شعب ابي طالب خانه هاي قريش كه محل تولد پيغمبر است شهرت به سزا داشت و در دست اولاد علي (ع) و عقيل و جعفر و ساير فرزندان ابي طالب بود. وضع اين خانه ها را تاريخ درحد كامل روشن نكرده، ولكن همين قدر مسلم است كه شعب ابيطالب محله اي بوده كه خاندان قريش بيشتر در آنجا سكونت داشتند و از اين خانه ها آنچه مسلم است يك حجره از آن حسين بن علي (ع) بود، به نام «شعب علي (ع)». ابوحنيفه ي دينوري مي نويسد: حسين (ع) وقتي وارد مكه مي شد در شعب علي (ع) منزل مي كرد و مردم شهر در همان منزل به حضورش شرفياب مي شدند و در سفر آخرش نيز در همان منزل بود و مردم به حضورش مي رفتند. [3] .