بنا به گفته ي علامه مجلسي، معاويه هر سال هزار هزار درهم (يك ميليون) به غير از اجناس و هداياي ديگر به حسين (ع) مي داد و اين مقرري را قطع ننموده. [1] حتي بعد از نامه ي سعايت آميز مروان كه نوشته بود عمرو بن عثمان گويد كه مردمان عراق و موجهين حجاز با حسين (ع) مراوده و رفت و آمد دارند و من از انقلاب، خاطرم آسوده نيست و پيش از هر چيز از حسين نگرانم، معاويه به وي نوشت با حسين (ع) كاري نداشته باش و ما نمي خواهيم به او تعرض كنيم. [2] .

باز در بحار منقول است كه حسن (ع) و حسين (ع) از معاويه اموال را مي گرفتند و از اين


مال حتي به مقداري كه دهان پشه حمل كند براي خود و عيال خود خرج نمي كردند. [3] .