عبدالله بن عامر الطائي از پدرش و او از امام رضا و وي از پدرانش تا علي بن حسين نقل كرده اند كه امام سجاد مي فرمود كه پدرش حسين (ع) خواست براي تجديد وضو برود كه يك تكه نان را سر راه ديد و آن را برداشت و به غلامش داد. سپس فرمود: هر وقت از وضوء فارغ شدم اين لقمه را به من بده (اذكرني اذا خرجت...)

وقتي امام از دستشوئي بيرون آمد آن تكه نان را طلبيد غلام گفت: آقاي من لقمه را خوردم.

حسين (ع) فرمود: من هم تو را در راه خدا آزاد كردم. مردي كه ناظر صحنه بود بسيار تعجب كرد و گفت: يابن رسول الله او را آزاد كردي؟! فرمود: بلي آزادش كردم. زيرا از جدم شنيده ام كه اگر كسي لقمه اي را پيدا كند و آن را تميز و پاك گرداند و يا شست و شو دهد و بخورد تا پيش از آنكه هضم شود خداوند مهربان او را از آتش دوزخ آزاد مي سازد و من نمي خواهم كسي آزاد شده ي خداوند باشد و غلام و بنده من گردد! [1] .