نضر بن مالك گويد به حسين بن علي (ع) گفتم: يا اباعبدالله! معني آيه ي «هذان خصمان اختصموا في ربهم» [1] را براي من توضيح دهيد. فرمود:

نحن و بنو امية اختصمنا في الله عز و جل قلنا صدق الله و قالوا كذب الله فنحن و اياهم الخصمان يوم القيامة. [2] يعني: منظور ما و بني اميه هستيم كه در مورد خدا با هم دشمني داريم. ما مي گوئيم خدا درست فرموده است و آنان مي گويند خدا دروغ گفته، لذا ما و آنان در روز


رستاخيز يا تا روز رستاخيز با يكديگر دشمن هستم.

انا وبني اميه تعادينا في الله فنحن و هم كذالك الي يوم القيامة فجاء جبرئيل عليه السلام براية الحق فركزها بين اظهرنا و جاء ابليس براية الباطل فركزها بين اظهرهم و ان اول قطرة سقطت علي وجهه الارض من دم المنافقين دم عثمان بن عفان. [3] .

يعني: ما و بني اميه با يكديگر دشمني كرديم (دشمني و اختلاف ما شخصي و بجهت دنيا نبود) بلكه براي خدا است و تا روز رستاخيز ادامه خواهد يافت. جبرئيل آن فرشته ي وحي از سوي خدا آمد و پرچم حق را در ميان ما خاندان نصب كرد، شيطان هم پرچم باطل را در ميان آنان فرود آورد و اولين قطره ي خوني كه از منافقين بر روي زمين ريخته شد خون عثمان بن عفان بود.

اين صراحت لهجه در ميان ائمه به سرور آزادگان حسين شهيد (ع) اختصاص داشت. و در صفحات 304-293 برخوردهاي امام با حكام و رجال بني اميه گذشت.