احمد بن حنبل كه يكي از ائمه ي اهل سنت است و تأسيس مذهب حنبلي به او نسبت داده شده در پاسخ به فرزند خود با استناد صريح به قرآن لعن يزيد را جايز مي دانست و او را از شمار مسلمانان خارج مي شمرد.

ابن جوزي مي نويسد، صالح فرزند احمد بن حنبل مي گويد: من به پدرم گفتم كه مردم ما را به دوستي يزيد نسبت مي دهند. پدرم گفت: فرزندم! آيا ممكن است كسي داراي ايمان به خدا باشد و با اين حال يزيد را دوست بدارد؟ گفتم: پس چرا او را لعن نمي كني؟ پدرم گفت: فرزندم! تو تاكنون نديدي من چيزي را لعنت كنم. سپس اضافه كرد: اي فرزند! چگونه ما لعن نكنيم كسي را كه خداوند در كتاب خود او را لعنت كرده!

گفتم در كجاي قرآن به يزيد لعن نموده؟ گفت: آنجا كه مي فرمايد: «فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا في الأرض و تقطعوا ارحامكم اولئك الذين لعنهم الله» (سوره محمد (ص) آيه 24) يعني: آيا آرزو داريد كه اگر به حكومت و رياست رسيديد در روي زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد؟ چنين كساني را خداوند لعن نموده.

سپس گفت: فرزندم! كدام فساد بزرگتر از قتل نفس است؟ [1] .

احمد بن حنبل، با آنكه مي گويد در همه ي عمرم چيزي را لعنت نكرده ام، با اين حال لعن يزيد را به حكم نص قرآن جايز مي داند.