در تاريخ ابن عساكري آمده كه مسورة بن مخزمه در نامه اي به امام نوشت (اياك ان تغتر بكتب اهل العراق و يقول لك ابن الزبير الحق بهم فانهم ناصروك اياك ان تبرح الحرم فانهم ان كانت لهم بك حاجة فسيضربون اليك اباط الابل حتي يوافوك فتخرج في قوة و عدة) مواظب خود باش به نامه هاي اهل عراق مغرور و مطمئن نباش برحذر باش از سخن پسر زبير كه مي گويد ملحق به اهل عراق باش آنها يار و مددكار تواند هرگز از حرم دور مباش اگر اهل كوفه به تو نيازي دارند شتران خود سوار شده بسوي تو مي شتابند و فداكاري خود را نشان مي دهند تو آن وقت همراه آنان با قوه و قشون خارج مي شوي.

امام در جواب او فرمود: (فجزاك الله خيرا و قال استخير الله في ذالك) خدا به تو جزاي خير دهد و فرمود من از خدا در اين باره طلب خير مي نمايم. [1] .