در ميزان شجاعت حسين (ع)، جملات زيارت ناحيه ي مقدسه، بهترين معرف است كه مي گويد: با تو شروع به نبرد كردند و در برابر نيزه و شمشير ايستادگي كردي و لشكر نابكار را طعمه ي شمشير قرار دادي و چون علي مختار با ذوالفقار به گروه كفار وارد شدي و پيكار را ادامه دادي و چون ديدند دلي استوار و سري نترس داري نيرنگ برايت نهادند و با نامردي و بدخويي با تو جنگيدند و آن ملعون به لشكر خود دستور داد آب را از تو بريدند و شتابان با تو جنگيدند و تير بر تو باريدند و چنگال رباينده بر تو گشودند، نه رعايت پيمان كردند و نه در كشتار ياران و غارت آنها از گناه ترسيدند. تو اين يورشها را به جان قبول كردي و اين آزارها را بر خود هموار نمودي. فرشتگان آسمان از حيرت در شگفت شدند، دشمنان پيرامون تو را گرفتند و زخمهاي سنگين بر تو وارد كردند و تا شب تو را امان ندادند ياوري نداشتي و تنها با


بردباري و خداجويي از زنان و فرزندانت دفاع مي كردي تا سرانجام تو را از اسب سرنگون كردند و زخمدار بر زمين افتادي و با ستوران، جسم تو را زير سم گرفتند و طاغيان زير شمشير بران قرار دادند تا عرق مرگ بر پيشانيت نشست و در بستر احتضار افتادي و زير چشم به خيمه گاه خود نگران بودي و از خاندانت به خود مشغول بودي.

از اين كلمات به خوبي فهميده مي شود كه قوت قلب حسين (ع) و ادامه ي او به جنگ، دشمن را به وحشت انداخته و از غلبه بر او مأيوس شده بودند و به نيرنگ و نامردي متوسل گشته و دست به تيراندازي زده و تهاجم كردند.