محمد بن صبان شافعي از ابي هريره روايت كرده كه مي گفت: «رايت رسول الله (ص) يمتص لعاب الحسين (ع) كما يمتص الرجل التمرة» يعني: ديدم كه رسول خدا آب دهن حسين (ع) را مي مكد همانگونه كه مرد خرما را مي مكد. [1] .

محب الدين طبري از ابن بنت منيع حديث كرده از يزيد بن ابي زياد كه گفت: پيغمبر از خانه ي عايشه بيرون آمد و بر خانه ي فاطمه (ع) عبور فرمود. بناگاه صداي گريه حسين (ع) را شنيد، فرمود: آيا نمي دانيد گريه ي او مرا اذيت مي كند؟ «الم تعلمي ان بكاءه يوذيني.» [2] .

عين اين روايت در نور الابصار صفحه ي 114 آمده است.

گروه بسيار از محدثين عامه از علي (ع) و ابن عمر و سعد بن راشد و ابي بكر روايت كرده اند كه پيغمبر (ص) فرمود: حسن و حسين (ع) دو ريحانه ي من از دنيا هستند: «ان الحسن و الحسين هما ريحانتاي من الدنيا.»


در برخي از نقل ها: «الولد ريحانة و ريحانتي الحسن و الحسين (ع)»، و در بعضي ديگر: «ان ابني هذين ريحانتاي من الدنيا»، با الفاظي ديگر آمده و از اختلاف الفاظ حديث معلوم مي شود كه پيامبر اكرم (ص) اين مضمون را با عبارتهاي متعدد و قطعا به كرات و در دفعات فراوان بيان فرموده است.

مناوي از ديلمي روايت كرده كه پيغمبر (ص) به علي (ع) فرمود «سلام عليك يا ابا ريحانتين!» [3] يعني: سلام بر تو اي پدر دو ريحانه.

علاوه بر اين احاديث روايات ديگري نيز در اين مضمون داريم مانند: «اوصيك بريحانتي خيرا.» يعني: تو را به ريحانه هاي خود توصيه مي كنم. [4] .