ختنه كردن كودكان در اسلام از سنن لازمه و مؤكده است و بنابه برخي روايات انبيا و اوصيا ختنه شده متولد مي شوند.

محمد بن قزعه يا عرفه گويد به امام صادق (ع) گفتم. پيشينيان ما گويند ابراهيم خليل خودش را در شهر «قدوم» به خمره ي بزرگ ختنه كرد. امام فرمود: «سبحان الله ليس كما يقولون كذبوا علي ابراهيم (ع)» گفتم: براي من مطلب را توضيح بده. فرمود: پيغمبران روز هفتم ميلادشان غلافهاي آلت شان ساقط مي شود و هنگامي كه اسماعيل از مادرش هاجر متولد شد


غلاف آلت او و سره اش ساقط گشت وسارا او را عيب گرفت و استهزاء نمود و هاجر گريه نمود و دل اسماعيل هم بر مادرش سوخت و گريه نمود.

ابراهيم از علت گريه پرسيد و اسماعيل قصه را شرح داد خليل خدا به نمازگاه خود رفت و از خدا خواست كه اين حزن را از هاجر زايل سازد و دعايش مستجاب شد.

وقتي كه ساره اسحاق را زاييد و روز هفتم رسيد، ناف او افتاد و غلفه اش نيفتاد. سارا از اين ماجرا ناراحت شد، هنگامي كه ابراهيم وارد خانه شد ساره از وي علتش را پرسيد.

ابراهيم به نمازگاه خود رفت و با پروردگار مناجات نمود و قصه را شرح داد. وحي رسيد علتش استهزاء ساره است به هاجر و حكم كرده ام كه غلاف احدي را ساقط نسازم از فرزندان انبيا. پس با دست خود اسحاق را ختنه كن و سوزش تيزي آهن را به وي بچشان! سپس ابراهيم (ع) اسحاق را با آهن ختنه كرد و اين سنت در بشر بصورت فرض تثبيت گرديد. [1] .

ابن بطه در كتاب خود «ابانة» بنا به نقل علامه ي مجلسي گويد: «ولد النبي (ص) مختونا مسرورا فحكي ذلك عند جده عبدالمطلب فقال ليكونن لابني هذا شأن.» [2] يعني پيغمبر ختنه شده و ناف بريده به دنيا آمد. به عبدالمطلب گزارش دادند، او گفت: حتما براي پسرم شأن عظيمي خواهد بود!

بنابه نقل محدث قمي ائمه ختنه شده متولد مي شوند. ولكن تيغ را به جايگاه ختنه مي مالند كه سنت الهي به عمل آيد «ان الائمة (ع) يولدون مختونني يمرون الموسي لاصابة السنة. [3] .

مردي شامي از علي (ع) پرسيد كداميك از انبيا ختنه شده به دنيا آمده اند؟ امام فرمود: خداوند آدم و شيث و ادريس و نوح و سام بن نوح و ابراهيم و داود و سليمان و لوط و اسماعيل و موسي و عيسي و محمد (ص) را مختون آفريده است! [4] .

با وجود اين اخبار بنا به نقل استاد مقرم در كتاب خود «مقتل الحسين» از كتاب عدل الشاهد تأليف امير احمد مختار پاشا غازي، از عثمان مدوح و او از جابربن عبدالله انصاري روايت دارد كه: پيغمبر (ص) براي حسين (ع) عقيقه كرد و او را در روز هفتم ولادت ختنه كرد. [5] .


محمد بن منكدر گويد «ان النبي (ص) ختن الحسين لسبعة ايام. [6] .

بنابر صحت ختان، ممكن است همان قانون معروف جاري شده باشد كه از محدث قمي به موجب روايات گذشته نقل كرديم، يعني تيغ را به جايگاه ختان ماليده اند.

و ختان در مانند حسين (ع) به مفهوم واقعي، يعني اشراق روح است و اعلان كلي است كه در طبيعت غرائز انساني، زيادي هايي وجود دارد كه بايد با بريدن آنها انسانها را به صحت بدن كامل راهنمايي كرد و روح انساني را به درك كمالات عاليه ي خود مستعد و آماده ساخت.

و ختان به مانند زنگ بيدارباشي است بر آنكه چطور در خلقت كشور تن يك انسان برخي زيادتي ها وجود دارد كه بدن پس از تولد در مسير تكامل خود از بقاي آن خسارت مي بيند و بايد آنها را از بدن جدا ساخت.

همانطور در غرائز انسان بايد حد اضافي را قيچي كرده و به حد تعادل و متوسط قرار داد و گرنه انسان در مسير تكامل معنوي خود گمراه شده و دچار خسارتها و زيانهاي فراواني خواهد گرديد.