مضمون متعالي ديگري كه ارمغان مكتب ادب عاشوراست، فرهنگ ايثار و سيره شهادت است كه در ادب انقلاب اسلامي نيز انديشه هاي لطيف شاعران و نويسندگان و عزمهاي استوار پروردگان مكتب مبارزه را به خود جذب كرده است. شهيد و شهادت البته مضمون جديدي در ادبيات ما نيست، اما حضور و وفور آن در عصر انقلاب و بويژه در دوران جنگ، احساس تازه اي ايجاد كرد و الفتي نزديك با عواطف عاشقان برقرار ساخت و چنانكه بلند آوازه ترين شعر زندگي بوده، مضمون پردازترين قالبهاي انديشه نيز گشت:

نمونه ها:



بيا در خدا خويش را گم كنيم

به رسم شهيدان تكلم كنيم



بيا با گل لاله بيعت كنيم

كه آلاله ها را حمايت كنيم



در روز جزا جرأت برخاستنش نيست

پايي كه بر آن زخم عبوري ننشسته



قسمت نشود روي مزارم بگذارند

سنگي كه گل لاله بر آن نقش نبسته [1] .



زير شمشير شهادت سحر آنسان رفتي

كه نرفتند از اين دايره زيباتر از اين



عندليبا! سفر عرش تو خوش باد برو

نرود كس سوي آن كنگره زيباتر از اين



خوش قد و قامتي اما به خدا روز حساب

خواهمت ديد در آن منظره زيباتر از اين [2] .