انتقام اصلي و اساسي خون پاك امام حسين در روز رستاخير صورت مي گيرد، و خداند دادگر، هر كسي را به سزاي اعمال خود مي رساند، و به ناله ها و فريادهاي فاطمه زهرا رسيدگي مي كند.

رسول خدا فرمودند: دخترم فاطمه روز قيامت با پيرهن خون آلود حسين به محشر آيد، و در برابر عرش خدا قرار گيرد و چنين معروض دارد: اي خداي عادل! بين من و قاتلان فرزندم حسين داور باش، خدا نيز به نفع دخترم فاطمه كه مورد ستم قرار گرفته و فرزندش حسين را كشته اند داوري كند و كشندگان حسين را به عذاب ابدي گرفتار سازد. [1] .

امام شافعي در اين باره گويد:



وَيْلٌ لِمَنْ شُفَعائُهُ خُصَمائُهُ

وَ الصّوُرُ يَوْمَ الْقِيمَةِ يُنْفَخُ



لابُدَّ اَنْ تَرِدَ الْقِيامَةَ فاطِمَ

وَ قَميصُها بِدَم الْحُسَيْنِ مُضَمَّخُ



واي بر كسي كه شافعان او دشمنان وي باشند. در روزگاري كه «صور» به صدا درآيد و قيامت شروع شود. بناچار فاطمه زهراء را در قيامت ملاقات خواهي كرد، در حالي كه او پيرهن خون آلود حسين را در دست دارد. [2] .

آري قاتلان حسين به جاي اينكه با اعمال محبت آميز و تقوا و پرهيزگاري، و مودّتِ اهل بيت، زمينه شفاعت پيامبر و فاطمه را فراهم سازند، با اعمال وحشيانه در كربلا، اينان را


براي خود دشمن نمودند!

حضرت امام صادق عليه السلام مي فرمايند: فاطمه زهرا روز قيامت با احترام خاصّي وارد محشر گردد، و هفتاد هزار ملائكه اطراف او را فرا گيرند، او در حالي كه پيرهن خون آلود حسين بن علي را به دست گيرد، عرض مي كند: اي خدا! اين پيرهن خون آلود فرزند من حسين است، تو مي داني كه او را چگونه شكنجه نموده و شهيد كرده اند! از عالَم عَرش ندا رسد: اي فاطمه! من رضايت تو را خواهانم! در اين حال آتش جهنّم قاتلين حسين را فراگيرد، و به انواع عذابها گرفتار سازد. [3] .

ودرحديث ديگري حضرت امام صادق از رسول خدا نقل مي كند كه فرمودند:روزقيامت حسين بن علي عليه السلام سر بريده اش را به دست گيرد، و وارد محشر شود، چون فاطمه زهراعليه السلام او را بدين سان بيند، صيحه مي كشد، و تمام پيامبران و مؤمنان و ملائكه با فرياد او به گريه افتند. در اين حال سيدالشّهداء با بهترين سيما با قاتلين خويش به محاكمه نشيند، و پس از آن آتش دوزخ قاتلان را فرا گيرد. [4] .

و بالاخره در فراز ديگري از سخنان رسول اكرم آمده است، كه فاطمه به روز محشر فرياد برآورد: داخل بهشت نشوم تا بدانم بعد از من بر حسينم چه ستم ها كردند؟ ندا رسد: اي فاطمه! حسينت را ببين او بر قلب محشر بنگرد، و حسينش را بدون سر ببيند. از ديدن او آن چنان متأثّر شود كه صيحه مي كشد، من نيز به صيحه او صيحه مي كشم، و ملائكه از صيحه من نالان گردند و صيحه مي كشند، و در اين هنگام غضب خدا بر آتش جهنّم تأثير گذارد، و كشندگان حسين را به كام گيرد. [5] .