زيارت اباعبداللَّه الحسين عليه السلام آثار و بركات فراواني دارد، و جز «صدّيقون» و شيعيان خالص ديگران نمي توانند عارفانه آن حضرت را زيارت كنند.

روزي رسول خدا حنجره حسين را بوسيد و گريه كرد، چون از فلسفه آن سؤال شد،


او گفت: حسين جان! از محليّ مي بوسم كه با خنجر و شمشير مي بُرند! حسين پرسيد: پدر جان! مگر مرا مي كشند؟ پيامبر فرمود: بلي. تو را و پدر و برادرت را هم مي كشند. سالار شهيدان پرسيد: چه كسي ما را زيارت مي كند؟ جواب داد: به زيارت من و پدر و برادر و خودت، تنها «صديقون» موفّق مي گردند! [1] .

(قابل توجّه است كه از زيارت فاطمه زهرا سخني نياورد، زيرا مي دانست كه قبر او معلوم نخواهد شد.) سؤال ديگري را امام حسين مطرح كرد و گفت: پدر جان! پاداش زائر مرقد شما چيست؟ رسول خدا فرمود: فرزند عزيزم! هر كس مرا در حيات يا پس از مرگم زيارت كند، و يا همينگونه پدر و برادر و خودت را زيارت نمايد، بر من وظيفه هست كه روز رستاخيز زيارت او بيايم، و او را از كيفر اعمالش در دنيا نجات دهم! [2] .

از اين حديث استفاده مي شود كه زيارت اهل بيت به ويژه امام حسين باعث مي شود كه رسول خدا به سراغ زائر حسين آيد، و در شرايطي او را از گرفتاريهاي كيفري و اُخروي نجات دهد.

و حضرت امام رضاعليه السلام مي فرمايند: هنگامي كه كسي مرقد پاك امامش را زيارت كند، همان امام در روز جزا از او شفاعت مي كند. [3] هان اي مردم! بدانيد كه پاداش زيارت قبر حسين در كربلا همانند زيارت خدا در عرش او است. [4] .

در اين حديث مراد از زيارت خدا در عرش او، نشانِ عظمت زيارت امام حسين و پاداش زائر حسيني است، و گرنه پروردگار عالم مبرّي از محيط است.

و حضرت امام صادق در ارزش زيارت آن حضرت مي فرمايند:

امام حسين در پيشگاه خدا، توجّه خاصّي به زائرش دارد، و آنان را خوب مي شناسد، و براي آنان استرحام نموده و دعا مي كند، و از آباء و اجدادش مي خواهد كه زُوّار او را دعا كنند، بدين وسيله زائرين اباعبداللَّه با بخشش گناه خود برگردند! [5] .


در حديث ديگر مي افزايد: هر كس امام حسين را عارفانه زيارت كند، پاداش او از پاداش هزار حج و عمره مقبول بيشتر است! و گناهان او نيز بخشوده مي گردد. [6] .

و بالاخره در حديث سوّمي ضمن مقايسه پاداش زائران بيت خدا در عرفه، و زائران قبر ششگوشه حسين مي فرمايند:

اِنَّ اللَّهَ (تَع) يَتَجَلّي لِزُوّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَبْلَ اَهْلِ الْعَرَفاتِ وَ يَقْضي حَوائِجَهُمْ وَ يَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ يُشَفِّعُهُمْ في مَسائِلِهِمْ ثُمَّ يُثَنّي بِاَهْلِ عَرَفاتِ فَيَفْعَلُ ذلِكَ بِهِمْ [7] .

خداوند در روز عرفه (كه روز رحمت و مغفرت است) نخست به زوّار حسين توجّه مي كند، و حوائج آنان را برآورد و گناهانشان را مي آمرزد، و مشكلات و مسايل آنان را رفع مي كند، و سپس به اهل عرفه مي پردازد....