يزيد فرزند معاويه و مادرش «ميسون» دختر بجدل بن اُنيف كلبيّه مي باشد، او سه سال و شش ماه حكومت كرد، و در 14 ربيع الاوّل سنه 64 هجري در سنّ 38 سالگي به هلاكت رسيد. [1] .


يزيد در سال اوّل حكومتش اباعبداللَّه الحسين عليه السلام را با ياران و فرزندانش با لب تشنه در كربلا به شهادت رسانيد، و اهل بيت و خاندانش را اسير نموده، و با وضع رقّتباري از عراق به شام كشانيد. و در سال بعدي چون مردم مدينه حكومت وي را به رسميّت نشناختند، جريان «حرّه» را پيش آورد، و بفرماندهي «مسلم بن عُقبه» دوازده هزار نفر سپاه را از دمشق به مدينه اعزام كرد و با تمام بي شرمي و بي حيايي [2] به آنان اعلان كرد: سه روز مال و جان مردم براي شما مباح است! [3] .

مسلم بن عُقبه و سربازان متجاوز او نيز شرارتها و هتك حرمتها نمودند كه قلم از درج آن شرم دارد، و هزاران نفر از نواميس مؤمنين را به خطر انداختند، و سر از تنشان جدا كردند، و آن چنان رعب و وحشت ايجاد نمودند كه مردم به مسجد رسول اللَّه پناهنده شدند، و در آنجا نيز خون مردم بر زمين جاري شد و گامها خون آلود گرديد، و آدمكشان شام مردم را مثل گوسفندان سربريدند تا جايي كه خون در كف مسجد به جريان افتاد! [4] .

و در سال آخر حكومتش، همان نيروهاي 12 هزار نفري مدينه عازم مكّه گرديدند تا عبداللَّه بن زبير را دستگير كنند، و چون عبداللَّه در بيت خدا پناه گرفته بود، با منجنيق كعبه را هدف قرار داده و به آتش كشيدند! [5] ولي طولي نكشيد كه يزيد در «حُوّارين» از سرزمين شام به جهنّم واصل شد....