معاويه فرزند ابوسفيان بن حرب، و مادرش هند دختر عُتبة بن ربيعة بن عبدشمس است. او همچون پدرش بوسفيان با بغض و كينه اسلام و بني هاشم بزرگ شد، و بيست و يك سال تمام به آزار و اذّيت پيامبر پرداخت، و در جنگ هاي كفر و اسلام از پرچمداران كفر بود، و سرانجام پس از 21 سال از رسالت پيامبر، در سال 8 هجري در تسخير مكّه جبراً ادّعاي مسلماني كرد.

ابن جرير طبري در تاريخ خود مي نويسد: عمّار ياسر از سپاه اميرالمؤمنين با عَمروعاص از طرف معاويه به بحث و مناظره نشستند، در اين ميان «عمّار» با اشاره به پرچمي كه از سوي معاويه در حال اهتزاز بود فرمود: من با صاحب همين پرچم سه بار در كنار پيامبر خدا جنگيده ام، و اين بار


نوبت چهارمي است كه در حضور علي با وي مي جنگم! [1] .

معاويه از سوي عُمربن خطاب به امارت شام منصوب گشت، و پنج سال در زمان او، و دوازده سال در زمان عثمان در اين ديار حكومت كرد، و پنج سال نيز با اميرالمؤمنين علي به ستيز برخاست و قريب 20 سال نيز حكومت مستقل داشت، و مجموعا 42 سال زير چتر نفاق بر عالم اسلام و مسلمين سلطنت و رياست كرد! [2] و مسير صحيح اسلام را عوض نمود، و تكليف شهادت را بر امام حسين و خاندان او رقم زد تا با خون سرخ شهادت كجي ها را اصلاح نمايند...

سلسله امويان از سال 41 تا 132 هجري هزار ماه حكومت كردند، و 14 نفر از اين خاندان به پادشاهي رسيدند، و سرانجام با وضع رقتباري به آه و ناله اهل بيت گرفتار آمدند... [3] .