نام اصلي ابوسفيان «صخر» فرزند حرب بن اميّه است، كه تمام كينه هاي اجداد خود را نسبت به بني هاشم تصاحب گشت! و آيين اسلام را كه بر قلب نازنين پيامبر خدا الهام مي شد منكر گرديد! و بر ضد اسلام و مسلمين به پاخاست! قرآن مجيد با پذيرش «اصالت وراثت» و اينكه اوصاف و


ويژگيهاي هر شخصي در فرزندان و نسل او پديدار مي گردد، مي فرمايد:

وَالْبَلَدُ الْطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِاِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذي خَبُثَ لايَخْرُجُ اِلاَّ نَكِداً... [1] .

از محل پاك گياه پاك رويد، و لكن از زمين خشن و نامطلوب جز گياه نامناسب نرويد....

از «اميّه» حرب و صخر بيرون آمد و طبق گواهي تمام مفسّرين قرآن «شجره ملعونه» را تشكيل داد، زيرا: مراد از «شجره ملعونه» در كلام اللَّه مجيد «خاندان بني اميّه» است

«ابن ابي الحديد» امام معتبر اهل سنّت در اين باره مي نويسد:

از دشمنان سرسخت اسلام كه بر تكذيب پيامبر خدا بپاخاست «ابوسفيان بن حرب» و بني اميّه بود، كه در جنگ هايي برضدّ اسلام پيشگام و پرچم به دست بودند، و نبردهاي «اُحد و خندق» و غير آنها را به راه انداختند و از سوي خدا و پيامبر مورد لعن قرار گرفتند! آنهم نه يكبار و دوبار بلكه متعدّد و چندين بار. تا اينكه سرانجام در زير «نفاق»، كُفر خود را پوشاندند و بر اسلام و مسلمين ضربه زدند، و خداوند در آيه «شصت سوره اسراء» با تعبير «شجره ملعونة» [2] آنان را رسوا ساخت، و هيچ كس از مفسّرين قرآن در اين مورد اختلافي نكرده است «وَ لا خلاف بين احد في انّه تعالي و تبارك اراد بها بني اميّة» [3] .

آنگاه به موارد سخنان پيامبر در اين زمينه پرداخته و مي افزايد:

روزي چشم مبارك پيامبر به ابوسفيان افتاد كه بر چهارپايي سوار بود، معاويه از جلو و يزيد از عقب وي را همراهي مي كردند، در اين حال رسول خدا فرمودند:

لعنت خدا بر اين سه نفرباد، هم به راكب و الاغ سوار، هم به معاويه كه پيشاپيش در حركت است، و هم بر يزيد كه در پشت سر آنان همراهي مي نمايد [4] (مراد يزيد پسر ابوسفيان بوده است).

در فتح مكّه كه سال هشتم هجري اتّفاق افتاد، بلال مؤذّن پيامبر در بالاي بام كعبه اذان گفت، و بانگ تكبير و تهليل در مسجدالحرام پيچيد، چون ابوسفيان اين فرازها را شنيد گفت: خوشا به


سعادت «عُتبه بن ربيعه» كه از دنيا رفت و اين فرازها را نشنيد! [5] .

و در نخستين روز خلافت «عثمان بن عفّان» كه پس از بيعت مردم، قبيله امويان در حضور او گرد آمدند، ابوسفيان در حالي كه در دوران پيري و نابينايي بسر مي برد از حاضران پرسيد: آيا در اين محفل جز بني اميّه افراد ديگري نيز حضور دارند؟ گفتند: نه. او گفت: اي بني اميّه! اكنون كه زمام خلافت را به دست گرفتيد، مانند توپ فوتبال به همديگر پاس دهيد، و نگذاريد از دستتان خارج شود، سوگند به آنچه ابوسفيان سوگند ياد مي كند نه عذابي هست نه حسابي، نه بهشتي نه جهنّمي، نه بعثي نه رستاخيزي! [6] .

و اميرالمؤمنين به همين حقيقت اشاره نموده و خطاب به معاويه مي نويسد كه: خاندان بني اميّه هرگز اسلام را نپذيرفتند [7] بلكه در دوران قدرت اسلام، خود را در لباس نفاق به مسلمانان نزديك كردند، و چون خود به قدرت رسيدند، كفر خود را آشكار نمودند... [8] .

اين فرازها كه همگي از كتاب هاي معتبر و مقبول نقل شد، مي رساند كه ابوسفيان به آيين اسلام ايمان نداشت، و كينه هاي اجداد خود را نسبت به بني هاشم در صندوق دل ذخيره كرده بود، و امام حسين اينها را مي دانست و...