يزيد به فرماندار مدينه دستور داد كه از حسين بيعت بگيرد، و چنانچه بيعت نكرد، او را به شهادت برساند، امام حسين عليه السلام نيز پس از زيارت مرقد پاك جد و مادر و برادرش به هنگام عزيمت به سوي مكّه نامه اي مرقوم فرمود كه در واقع حُكم وصيت نامه را داشت، و سپس آن را مهر نموده، و به بردار خود محمّد حنفيّه داد كه بخشي از فرازهاي آن چنين است:

من به يگانگي خدا و رسالت پيامبر و... شهادت مي دهم. بدانيد كه من براي ايجاد فتنه و فساد و براي خودنمايي و سرگرمي قيام نكردم. قيام من براي اصلاح امور و رسيدگي به امّت محمد بود،

خواستم امر به معروف و نهي از منكر بنمايم، و در سيره جدّ و پدرم حركت كنم... [1] .

نامه ديگري از كربلا براي محمد حنفيّه مرقوم داشت، و در آن از بي وفايي دنيا و پاداش آخرت سخن گفت و خاطر نشان ساخت كه حسين و يارانش آخرين ساعات خود را مي گذرانند.

[1] بسم اللَّه الرحمن الرحيم هذا ما اوصي به الحسين بن علي بن ابي‏طالب الي خيه‏المحمد... اني لم اخرج اشراً و لا بطراً و لا مفسدا و لا ظالما و انّما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدّي رسول اللَّه....