رسول خدا در بيان فضائل امام حسين از جمله فرمودند: حسين چراغ هدايت و كشتي نجات اين امّت است [1] و در حديث ديگر كه از طريق اهل سنّت نقل شده آمده است: در سمت راست عرش خدا با خط جَلي نوشته شده: «حسين چراغ هدايت و سفينه نجات است» [2] .

طاووس يماني نقل مي كند: وجود حسين طوري بود كه نور از پيشاني او مي باريد، و چنانچه در تاريكي مي نشست، در اثر نور چهره و گلوي مباركش، هر انساني به سوي او هدايت مي شد! [3] .

آري حسين هم از نظر فضائل ذاتي مُنوِّر بود، و هم در رفتار و كردار و گفتار، غافلان را بيدار ساخت، و سرانجام با ايثار جان و پذيرش شهادت، اسلام را بيمه كرد.

در تاريخ آمده است كه جواني از فريب خوردگان معاويه روزي امام حسين را ديده و لب به جسارت گشود، و بر آستان اميرالمؤمنين و امام حسين اسائه ادب كرد، و سالار شهيدان با تمام متانت و آرامش به سخنان او گوش داد و فحش هايش را تحمّل كرد!

آنگاه كه مرد بد زبان از سخن گفتن فرو ماند حضرت به مهرباني از او دلجويي كرد و فرمود: چرا فحش مي گويي، اگر نياز مالي داري كمكت مي كنم، و چنانچه مشكل فكري داري با تو به بحث مي نشينيم و....

آن دشمن سرسخت و بدزبان چون سخنان امام را شنيد بكلّي دگرگون شدو به صف عاشقان پيوست و از كرده خود پشيمان گرديد. [4] .