در روايتي از حضرت امام صادق عليه السلام آمده است كه امام حسين عليه السلام براي زيارت خانه خدا به مكّه آمد، و كعبه را زيارت نموده و به منزل خويش مراجعت فرمود:

در آن ايّام دگر عاشقان كعبه نيز مشغول طواف بودند، در اين ميان زن زيبايي به دور كعبه مي گرديد، و با كمال تأسّف مرد جواني نيز به جاي توجّه به خدا، به آن زن خيره شد، و دستش را روي بازوي او گذاشت، و هر دو دست به هم چسبيد، و تلاش آن دو براي جدا كردن دست خود بي نتيجه ماند. مردم دست از طواف كشيدند و جمع زيادي به دور آنان جمع شدند، و نظاره گر آنان بودند كه چه سان در كنار بيت خدا به قهر خالق خود گرفتار آمده اند!

خبر اين واقعه به امير مكّه رسيد، و سپس به حضور فقهاء و دانشمندان اسلام كه چاره اين كار


چيست؟ جواب يكي بود، و آن قطع شدن دست جوان خائن كه در كنار خانه امن مقدّس الهي خيانت نموده....

امير مكّه دستور داد از امام حسين عليه السلام بخواهند كه به جمع آنان تشريف آورند، و علاج واقعي را نشان دهند.

امام حسين به جمع آنان پيوست، و با چشم خود ديد كه آن دو چگونه به قهر خدا گرفتار گشته اند آن يادگار «رَحْمَةٌ لِلْعالَمين» و آن حسين زهرا و علي، با چشم گريان و با دل سوزان كنار كعبه آمد و رو به آن قرار گرفت، و با خداي خويش مناجات نمود، و براي خلاصي آنان دعا كرد، آنگاه از جاي خود برخاست، و به سراغ زن و مرد گرفتار آمد، و دست جوان را گرفت و آزاد ساخت، و به امير كعبه در جواب سؤالش كه مي پرسيد: آنان را كيفر ننماييم؟ فرمود: نه، آنان مورد بخشش قرار گرفتند... [1] .

در كربلا نيز هنگامي كه «حرّبن يزيد رياحي» به حضور آن حضرت رسيد و گفت: اي فرزند فاطمه! من نخستين كسي هستم كه راه را بر تو بستم، و تو را مجبور ساختم كه به چنين روزي گرفتار آيي، من باور نمي كردم كه كار به اينجا بكشد، و اينان تو را به شهادت برسانند، حالا خيلي نگران و پشيمانم، آيا توبه ام قبول است؟ فرمود: آري، بيا بيا توبه تو قبول است. [2] .