روزي امام حسين حديث شريفي را از پيامبر چنين نقل كرد: اي مردم! اينكه جدّم رسول خدا فرموده است: «بهترين اعمال بعد از نماز خوشحال كردن مؤمن است» [1] صحيح است، آنگاه داستان زير را بيان داشت:

من خود با چشم خويش غلامي را ديدم كه نان هاي خود را به سگي مي داد! از او پرسيدم: چرا چنين كني؟ گفت: اي پسر پيامبر! من در آتش غم و اندوه مي سوزم، زيرا: من برده يك مرد يهودي هستم و دوست ندارم با او باشم، به اين سگ گرسنه نان مي دهم تا او را خوشحال كنم، و در عوض انتظار دارم از بردگي اين مرد نجات يافته و خوشحال گردم....

امام حسين بعد از شنيدن اين سخنان مبلغ دويست درهم برداشت و به سراغ مالك غلام آمد، و دَرِ خانه اش را زد و گفت: اين غلام را به دويست درهم به من بفروش. يهودي گفت:

اي حسين! قربان اين قدمهايت، اين غلام را به شما بخشيدم، و باغ را نيز به غلام. و پولها نيز مال خودت مي باشد.

سالار شهيدان فرمود: اي برادر يهودي! من اين دويست درهم را به شما مي بخشم. يهودي پول ها را از امام حسين گرفت، و سپس آنها را نيز به غلام بخشيد!

امام حسين خطاب به يهودي گفت: من هم اين غلام را در راه خدا آزاد مي كنم، و پولها را در اختيار خود او مي گذارم.

زن يهودي در اين اثنا جلو آمد و صداي حسين را شنيد، و از رفتار و گفتار او با خبر گشت، آنگاه چنين گفت: من نيز به بركت قدوم حسين بن علي مسلمان شدم، اينك مهريّه خود را به شوهرم مي بخشم!


يهودي نيز از خواب غفلت بيدارگشته و چنين گفت: من نيز مسلمان مي شوم، و اين خانه را به همسرم بذل مي كنم! [2] .

خوانندگان عزيز توجّه دارند كه خوشحال كردن يك سگ گرسنه چه نتائج عالي داشت و غلامي را آزاد نموده، و صاحب باغ و پول نمود، و در نتيجه دو شخص گمراه را به راه آورد، و اسلام را پذيرفتند و....

خدمت به برادران ديني و خوشحال نمودن مؤمنين و انسانهاي محروم آثار پربركتي دارد، اجتماع را متحّد مي سازد، جوامع را از حسد و كينه و عقده اي شدن باز مي دارد، امنيّت آن را تضمين مي كند و خدا را راضي و...