جدّه مادري امام حسين «حضرت خديجه» دختر «خويلد بن اسد» است. مادرش فاطمه دختر «زائده بن الاصم» از سوي مادر به وسيله «هاله» دختر «عبد مناف» به نَسَب پيامبر مي رسد و از طرف پدرش نيز با چند واسطه به «لويّ بن غالب» مي رسد كه جد اعلاي رسول خدا است.

حضرت خديجه در ايمان و فضيلت به قدري برجسته بود كه به رسالت پيامبر حتّي قبل از بعثتش ايمان داشت، و به همين جهت به رسول گرامي اسلام پيشنهاد ازدواج داد [1] ، و طبق فرازي كه اميرالمؤمنين علي عليه السلام اظهار مي دارند، او نخستين كسي است كه به پيامبر ايمان آورد [2] ، و در اين راه


فداكاري ها و ايثارگري ها نشان داد، آنهمه اموال كلانش را در راه اسلام خرج كرد [3] ، و «در شعب ابوطالب» محاصره اقتصادي و اجتماعي قريش را تحمّل نمود و خم به ابرو نياورد تا جايي كه قلب نازنين پيامبر را تسخير كرد [4] ، و الطاف الهي را به سوي خود جلب نمود و تا بدانجا رسيد كه خداوند بر وجود خديجه بر ملائكه اش مباهات مي فرمود [5] ، و جبرييل را مأمور مي ساخت كه سلام الهي را بر خديجه ابلاغ كند و.. [6] .

علاوه بر فضائل مذكور، خديجه در ترويج اسلام و ثبات و پايداري در حدّي بود، كه پيامبر بزرگ اسلام در برابر تهاجم قريش و دشمنان اسلام تشويق و تحريك مي كرد، و با محبّت هاي خاص خود، مصائب وارده بر وجود مقدّس آن حضرت را تسكين مي بخشيد، و غم ها و غصّه ها را از دل و رخسار او پاك مي نمود، و با تجديد قُوا و نيروي لازم رسول خدا را براي تكميل مسؤوليّت الهي خود ياري مي داد. [7] .