رسول خداصلي الله عليه وآله وسلم جدّ مادري امام حسين است، ولي طبق سفارش و تعليم خود پيامبر،وي را پدر مي خواند و «يا اَبا» خطاب مي كرد، زيرا پيامبر فرموده بود:

هر انساني به پدر و ريشه هاي پدري منتسب مي گردد، جز فرزندان دخترم زهرا كه به من منتسب مي شوند، و من پدر آنان هستم. [1] .

فرزندان فاطمه از جمله امام حسين به جدّشان پيامبر افتخار مي كردند، زيرا وجود پيامبر مايه رحمت و بركت براي عالميان است، و خداوند در قرآن مجيد او را «رَحْمَةً لِلْعالَمينَ» معرّفي نموده، [2] و خود و ملائكه اش بر او صلوات و درود مي فرستند، و بر تمام مؤمنين دستور مي دهد كه او را صلوات فرستند. [3] .

و در «حديث قدسي» در شخصيّت ممتاز او مي فرمايد: «لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الْاَفْلاكَ» [4] ؛ اگر تو نبودي جهان را به وجود نمي آوردم!

آري جهان هستي و عالم آفرينش به طفيل وجود او هستي پيدا كرد، و سيماي وحشي گري اعراب بدوي به سيماي ملكوتي مؤمنين مبدّل گشت! [5] چرا كه او به گفته هايش ايمان داشت، [6] و در عمل و پيشتازي به دستورات اسلام تجسّم قرآن شد! [7] .

چنانچه سعدي گويد:

بلغ العلي بكماله

كشف الدّجي بجماله

حسنت جميع خصاله

صلّوا عليه و آله

[1] کل بني آدم ينتمون الي عصبتهم الا ولد فاطمة فاني انا ابوهم و عصبتهم»؛ کنز العمال، ج 12، ص 98، ش 34168، فرائد السّمطين، ج 2، ص 69، ش 393.

[2] سوره انبياء، آيه 107؛ «وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلاَّ رَحْمَةً لِّلْعالَمينَ».

[3] سوره احزاب، آيه 56؛ «اِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَي النَّبِيِّ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً».

[4] بحارالانوار، ج 15، ص 28، ح 48.

[5] سوره فتح، آيه 29.

[6] سوره بقره، آيه 285؛ «امَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَيْهِ مِنْ رَّبِّه...».

[7] سفينةالبحار، ج 1، ص 411؛ «فکان خلقه القرآن».