رسول خدا و اميرمؤمنان و ساير حضرات معصومين از جمله امام حسين عليه السلام همگي نور واحد مي باشند. و پيامبر عزيز اسلام در فرازي مي فرمايند:

«من و فاطمه و اين دو جگر گوشه ام حسن و حسين و پسر عمويم علي بن ابي طالب نور واحد و همه بيك منزله در بهشت برين خواهيم بود. [1] .

علاوه بر اين حديث، در سخني ديگر مي فرمايند:

اِنَّ اللَّهَ خَلَقَ عَلِيّاً مِنْ نُوري وَ خَلَقَني مِنْ نُورِهِ وَكِلانا مِنْ نُورٍ واحِدٍ، ثُمَّ اِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ نَقَلَنا مِنْ صُلْبِ آدَمَ عليه السلام في اَصْلابٍ طاهِرَةٍ اِلي اَرْحامٍ زَكِيَّةٍ... [2] .

خداوند علي را از نور من و مرا از نور او آفريد، زيرا ما هر دو از نور واحديم، و از صلب آدم عليه السلام به صلب هاي پاك پدران و ارحام پاك و شايسته مادران منتقل شده ايم.

در اين فراز نور حسين كه از نور علي ريشه مي گيرد، با نور پيامبر يكي خوانده شده، كه پيوسته در اصلاب طاهره و ارحام زكيّه قرار مي گرفته است.

و در حديث خاصّي به حضرت سلمان مي فرمايند:

يا سَلْمانُ خَلَقَنِيَ اللَّهُ مِنْ صَفْوَةِ نُورِهِ، وَ خَلَقَ مِنْ نُوري عَلِياً، وَ خَلَقَ مِنْ نُوري


وَ نُورِ عَلِيٍّ فاطِمَةَ، وَ خَلَقَ مِنّي وَ مِنْ عَلِيٍّ وَ فاطِمَةَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ [3] .

اي سلمان! خداوند مرا از نور برگزيده اش آفريد، آنگاه علي را از نور من و سپس فاطمه را از نور من و علي مشتركاً خلق كرد، و در پايان حسن و حسين را از من و علي و فاطمه بيافريد.

در اين حديث نيز امام حسين عليه السلام مستقيماً به جدّ بزرگوارش پيامبر خدا نسبت داده شده است.

و بالاخره در حديث معروفي كه همه فرقه هاي اهل سنّت نيز آن را نقل كرده اند مي فرمايد:

حُسَيْنٌ مِنّي وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ اَحَبَّ اللَّهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَيْناً [4] .

حسين از من، و من از حسين هستم، خداوند دوست دارد كسي را كه حسين را دوست داشته باشد.

چنانچه توجّه مي فرماييد، در اين احاديث نورحسين پيوسته با نور پيامبر آميخته بوده، و سرانجام در وجود مقدّس «علي و فاطمه» تجلّي مي نمايد.

در روايتي ديگر از رسول خدا از پيوستگي بيشتر انوار «پنج تن آل عبا» آگاه مي شويم كه مي فرمايد:

اِنَّ اللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ في عالَمِ الْاَرْواحِ... اَمامَ الْعَرْشِ قَبْلَ اَنْ يُخْلَقَ آدَمُ بِاَرْبَعَةِ آلافِ عامٍّ، وَ كانُوا اَنْواراً يَنْقُلُهُمْ اللَّهُ مِنَ الْاَصْلابِ الشَّامِخَةِ اِلَي الْاَرْحامِ الْمُطَهَّرةِ [5] .

خداوند نور محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين را در عالم ارواح، چهارده هزار سال پيش از خلقت حضرت آدم در كنار عرش خود بيافريد، آنان به صورت نور از صلب هاي پاك به رَحِمْ هاي پاكيزه منتقل مي شدند.

نظير اين حديث را امام معتزلي نقل مي كند كه پيامبر گرامي اسلام فرمودند:

«نُقِلْنا مِنَ الْاَصْلابِ الطَّاهِرَهِ اِلَي الْاَرْحامِ الزَّكِيَّةِ [6] .

ما پيوسته از اصلاب طاهره بر ارحام پاكيزه نسل به نسل منتقل مي شديم.


و در «زيارت وارث» خطاب به امام حسين عليه السلام مي خوانيم:

اَشْهَدُ اَنَّكَ كُنْتَ نُوراً فِي الْاَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْاَرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ [7] .

من شهادت مي دهم كه تو «امام حسين» پيوسته در اصلاب شامخه و ارحام مطهرّه بوده اي.

از مجموع روايات و بحث هاي مربوطه استفاده مي كنيم كه نور امام حسين عليه السلام پيوسته در اصلاب شامخه و ارحام مطهرّه در گردش بوده، و هرگز از نور رسول خدا دور نبوده است و....