طاعت و عصيان الهي، آثار و نتايجي در زندگي اجتماعي مردمان دارد. خداوندمي فرمايد:

«و لو أنّ أهلَ القري آمنوا و اتَّقوا لفتحنا عليهم بركاتٍ مِن السماء والأرض و لكن كذّبوا فأخذناهم بما كانوا يكسبون». [1] نيز مي فرمايد:

«كدأب آل فرعون و الذين مِن قبلهم كفروا بآيات الله فأخذهم الله بذنوبهم إنّ الله قويُّ شديد العقاب، ذلك بأنّ الله لم يك مغيّراً نعمةً أنعمها علي قومٍ حتي يُغيّروا ما بأنفسهم و انّ الله سميع عليم». [2] همچنين مي فرمايد:

«قد خلت مِن قبلكم سننٌ فسيروا في الأرض فانْظروا كيف كان عاقبةالمكذبين». [3] اين نتايج و آثار به موجب سنن خداوند (كه حتمي است و به فرمان خدا واقع مي شود) در زندگي مردم نقش دارد و فقط كنندگان كار و حاضران را در بر نمي گيرد، بلكه شامل غايبان نيز مي شود، اگر بدان خشنود يا ناخشنود باشند. به آيات مباركه 61 بقره و 112 آل عمران بنگريد. خداوند كيفرهايي را كه دامنگير يهود شد، از آن رو كه جرم بسيار كردند و پيامبران را كشتند، بيان نموده است. كيفر آنان ذلت و خواري و خشم خدا بود كه در حيات سياسي و اقتصادي بدان گرفتار شدند، زيرا سنت الهي بر خوار و خفيف كردن عصيانگران و متمردان است. خدا بدين سنت فرزندان يهود را به سبب جرم پدران كيفر داد و عقوبت الهي در دنيا همگان را فرا گرفت. به آيات مورد اشاره توجه كنيد:

«و ضُربتْ عليهم الذِلّةُ و المسكنةُ و باءوا بغضبٍ مِن الله ذلك بأنّهم كانوا يكفرون بآيات الله ويقتلون النبيين بغير الحق ذلك بما عصوا و كانوا يعتدون؛ [4] .

بر يهود خواري و مذلت مقدّر گرديد و به خشم خدا دوباره گرفتار شدند، چون به آيات خدا كافر گشتند و پيامبران را بناحق كشتند و راه نافرماني و ستمگري پيش گرفتند.»

«ضربتْ عليهم الذلة أينما ثُقفوا إلا بحبلٍ مِن الله و حبلٍ مِن الناس و باءوا بغضبٍ مِن الله وضربتْ عليهم المسكنة ذلك بأنّهم كانوا يكفرون بآيات الله و يقتلون الأنبياءَ بغير حق ذلك بما عصوا و كانوا يعتدون؛ [5] .

آنان محكوم به ذلت و خواري اند به هر كجا كه متوسل شوند مگر به دين خدا و عهد مسلمانان در آيند. آنان پيوسته اسير بدبختي و ذلت شدند، از آن رو كه به آيات خدا كافر شده و پيامبران

را به ناحق كشتند، نافرماني و ستمگري، كار هميشه آنها بود!» بدون ترديد كيفر (كه سنت الهي است) ويژه يهودياني نيست كه دست به قتل پيامبران زدند بلكه نسل آنان (هر كجا كه باشند) به دليل تعميم جزء مصاديق عذاب شوندگانند.