سپهر مي نويسد: چون سخنان زينب عليه السلام در مجلس ابن زياد پايان يافت، ام كلثوم آغاز سخن كرد و فرمود: «يابن زياد. ان كان قرت عينك بقتل الحسين فقد كانت بعين رسول الله قرت برويته و كان يقبله و يمص شفتيه و يحمله هو و اخوه علي ظهره فاستعد غدا للجواب»

يعني: اي پسر زياد. اگر چشم توبه قتل حسين عليه السلام روشن گرديد، «بدان كه» هر آينه چشم رسول خدا صلي الله عليه و آله به ديدار او خرسند مي شد و حضرتش پيوسته حسين عليه السلام را مي بوسيد و لبهاي او را مي مكيد و او را در آغوش مي كشيد و گاهي او را با بردارش حسين عليه السلام، بر دوش خود سوار مي نمود، پس خود را آماده پاسخگويي در روز قيامت «و در برابر محكمه عدل الهي» ساز.