مرحوم خطيب شهير حاج محمد رضا سقازاده، در مقدمه كتاب «خصائص زينبيه» از زبان مرحوم آيه الله آخوند ملاعلي همداني، كه در اين اواخر بزرگترين شخصيت علمي و روحاني همدان بود و چندي پيش از پيروزي انقلاب اسلامي به رحمت الهي پيوست، نقل مي كند كه: روزي در پاسخ حقير راجع به مدفن حضرت زينب سلام الله عليها فرمودند:

آيه الله آقا ضياء عراقي رضوان الله عليه فرمودند: شخصي شيعه مذهب از شهر قطيف حجاز به قصد زيارت حضرت ثامن الائمه امام رضا عليه السلام حركت مي كند. در وسط راه پولي را كه براي مخارج رفت و آمد برداشته بود گم مي نمايد. با وقوع اين حادثه، نه ديگر روي برگشتن به وطن، و نه خرج ادامه سفر را داشته است. لاجرم متوسل به ذيل عنايت حضرت بقيه الله الاعظم مولانا و مقتدانا الامام حجه بن الحسن العسكري روحي و ارواح العالمين له الفداء مي شود. در همان حال ملاحظه مي كند سيد نوراني جليل القدري با او همراهي مي كند، مي فرمايد: اين وجه را بگير ترا به سر من راي مي رساند. در آنجا نزد وكيل ما، حاج ميرزا حسن شيرازي، برو و بگو سيد مهدي فرمودند: پولي از ما در پيش تو است، اين قدر بدهد تا به زيارت جدم علي بن موسي الرضا عليه السلام بروي. آن شخص مي گويد متوجه نشدم كه اين بزرگوار كيست و از كدام جانب آمد؟ عرض كردم: هرگاه به آيه الله شيرازي عرض كنم (سيد مهدي فرمودند) از من مي پرسد كيست و چه نشانه وسند و علامتي داري؟ فرمود: به آقاي شيرازي بگو سيد مهدي فرمود به اين نشاني كه امسال در فصل تابستان شما با حاج ملا علي كني طهراني در شام در حرم عمه ام «زينب كبري عليه السلام» مشرف بوديد و چون از كثرت زوار و ازدحام جمعيت در سطح حرم زباله ريخته بودند شما عباي خود را از دوش برداشته و در دست جمع كرده و به آن وسيله حرم را جاروب كردي و در گوشه اي از حرم گرد آوردي و حاج ملا علي كني با دستهاي خود آنها را برداشته و بيرون برد، من آنجا بودم.

قطيفي مي گويد: وقتي در سر من راي به خدمت آيه الله شيرازي رسيدم و مطلب را عرض كردم، بي اختيار از جا بلند شد و دست در گردنم انداخت و چشمهايم را بوسيد و تبريك گفت

بعد گفت: در تهران خدمت آيه الله كني رسيدم و ماجرا را گفتم. وي نيز مطلب را تصديق كرد وليكن قلبا ناراحت شد كه چرا حواله و فرماني به ايشان از جانب آن حضرت صادر نشده است. [1] .