در بحر المصائب گويد: حضرت زينب عليه السلام بعد از واقعه كربلا و رنج شام و محنت ايام، چندان بگريست كه قدش خميده و گيسوانش سفيد گرديد، دائم الحزن بزيست تا رخت به ديگر سراي كشيد.

نيز گويد: عياه مخدره ام كلثوم عليه السلام، بعد از چهار ماه از ورود اهل بيت عليه السلام به مدينه طيبه، از اين سراي پر ملال به رحمت خداوند لايزال پيوست. وقتي هشتاد روز از وفات ام كلثوم عليه السلام بگذشت، شبي عيا مخدره زينب عليه السلام مادرش را در خواب ديد و چون بيدار شد بسيار بگريست و بر سر صورت خويش بزرد تا از هوش برفت. زماني كه آمدند و آن مخدره را حركت دادند، ديدند روح مقدس او به شاخسار جنان پرواز كرده است. اين وقت آل رسول و ذريه بتول، در ماتم آن مخدره به زاري در آمدند چندانكه گويي اندوه عاشورا و آشوب قيامت برپا شد. و اين واقعه جانگداز، در دهم رمضان «ياچهاردهم رجب، بنابر قول عبيدلي نسابه متوفي در سنه 277 در كتاب اخبار زينبيات» از سال 62 هجري روي داد. وفات اين مخدره در سنه 62 مورد اتفاق همگان است، ولي در تارخ روز وفات وي بين مورخان اختلاف وجود دارد، و گذشته بر دو قولي كه ذكر شد، بعضي نيز وفات او را در شب يكشنبه پنجم ماه رجب دانسته اند، و الله اعلم بحقائق الامور.