از كتاب سرور المومنين نقل شده است: حضرت رقيه عليه السلام هر بار هنگام نماز، سجاده پدر را پهن مي كرد، و آن حضرت بر روي آن نماز مي خواند. ظهر عاشورا نيز، طبق عادت، سجاده پدر را پهن كرد و به انتظار نشست. ولي پس از مدتي، ناگهان ديد شمر وارد خيمه شد.

رقيه عليه السلام به او گفت: آيا پدرم را نديدي؟ شمر بعد از آنكه آن كودك را در كنار سجاده، چشم به راه پدر ديد، به غلام خود گفت: اين دختر را بزن. غلام به اين دستور عمل نكرد. شمر خود پيش آمد و چنان سيلي به صورت آن نازدانه زد كه عرش خداوند به لرزه در آمد. [1] .