وداع امام حسين عليه السلام در روز عاشورا با اهل بيت عليه السلام صحنه اي بسيار جانسوز بود، ولي آخرين صحنه دلخراش و جگر سوز، وداع ايشان با دختري سه ساله بود كه ذيلا مي خوانيد:

هلال بن نافع، كه از سربازان دشمن بود، مي گويد: من پيشاپيش صف ايستاده بودم. ديدم امام حسين عليه السلام، پس از وداع با اهل بيت خود، به سوي ميدان مي آيد در اين هنگام ناگاه چشمم به دختركي افتاد كه از خيمه بيرون آمد و با گامهاي لرزان، دوان دوان به دنبال امام حسين عليه السلام شتافت و خود را به آن حضرت رسانيد. آنگاه دامن آن حضرت را گرفت و صدا زد:

يا ابه! انظر الي فاني عطشان.

بابا جان، به من بنگر، من تشنه ام

شنيدن اين سخن كوتاه ولي جگر سوز از زبان كودكي تشنه كام، مثل آن بود كه بر زخمهاي دل داغدار امام حسين عليه السلام نمك پاشيده باشند. سخن او آنچنان امام حسين عليه السلام را منقلب ساخت كه بي اختيار اشك از ديدگانش جاري شد. با چشمي اشكبار به آن دختر فرمود:

الله يسقيك فانه وكيلي. دخترم، مي دانم تشنه هستي خدا ترا سيراب مي كند، زيرا او وكيل و پناهگاه من است.

هلال مي گويد: پرسيدم «اين دخترك كه بود و چه نسبتي با امام حسين عليه السلام داشت؟»

به من پاسخ دادند: او رقيه عليه السلام دختر سه ساله امام حسين عليه السلام است. [1] .