امام محمد باقر عليه السلام مي گويد: در وقتي كه پدرم عازم سفر بود، از وي درخواست كردم مرا وصيتي فرمايد. به من فرمود با پنج تن دوستي و مجالست مكن:

1.با فاسق و نابكار و فرومايه منشين كه ترا به يك لقمه ناني مي فروشد.

2. با مردم بخيل معاشرت مكن كه در روز سخت و محنت ياري تو نمي كند.

3. از دروغگو پرهيز كن كه او به منزله سراب است و ترا مي فريبد دور را نزديك و نزديك را دور جلوه مي دهد.

4.از مردم احمق و نادان كناره گيري كن كه چون مي خواهند به تو سودي رسانند زيان مي رسانند.

5.از كسي كه قطع رحم كرده نيز گريزان باش كه خداوند در چند جاي قرآن او را لعن كرده است.

حضرت امام زين العابدين فرمود:

مسكينٌ ابن آدمَ لهُ في كلّ يومٍ ثلاثُ مصائبَ لا يعتبرُ بواحدة منهن...

يعني، بيچاره فرزند آدم، كه براي او در هر روزي سه مصيبت است و از هيچ يك از آنها عبرت نمي گيرد، كه اگر عبرت بگيرد امر دنيا بر وي سهل و آسان خواهد شد.

امّا مصيبت اول: كم شدن هر روز است از عمر او؛ همانا اگر در مال او نقصاني پديد آيد مغموم مي شود، با آنكه جاي درهم رفته درهمي ديگر مي آيد، ولي عمر را چيزي برنمي گرداند.

مصيبت دوم: استيفاي روزي او است، پس هرگاه حلال باشد حساب از او كشيده و اگر حرام باشد او را عقاب كنند.

مصيبت سوم: از اين بزرگتر است. پرسيدند چيست؟ فرمود: هيچ روز را شب نمي كند مگر اينكه يك منزل به آخرت نزديك تر مي شود، ولكن نمي داند كه به بهشت وارد مي شود يا به برزخ. [1] .