شيخ صدوق از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: پدرم حضرت علي بن الحسين در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مي گذارد، چنانكه اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب نيز چنين بود. آن حضرت پانصد درخت خرما در تملّك داشت، و نزد هر درختي دو ركعت نماز مي گذارد.

هنگامي كه به نماز مي ايستاد رنگ مباركش تغيير مي كرد و حالتش نزد خداوند جليل مانند بندگان ذليل بود. اعضاي شريفش از خوف خداوند مي لرزيد، و نمازش نماز مودع بود، يعني مانند آنكه مي داند اين نماز آخر او است و بعد از آن ديگر امكان انجام نماز براي او رخ نخواهد داد. [1] .