حديقه الشيعه نوشته مرحوم آيه الله مقدس اردبيلي، از طاووس يماني نقل مي كند كه مي گويد: نيمه شبي داخل حجر اسماعيل شدم، ديدم كه حضرت امام زين العابدين در حال سجده است و كلامي را مدام تكرار مي كند. چون گوش كردم، اين دعا بود:

الهي عُبَيدكَ بِفنائِكَ، مسكينكَ بِفنائك، فقيرُك بِفنائك.

بعد از آن هر زمان كه بلا و المي و مرضي مرا پيش آمد، چون نماز گزارده سر به سجده نهادم و اين كلمات را گفتم، مرا خلاصي و فرجي روي داد.

فناء در لغت به معني فضاي در خانه است. يعني خدايا، بنده تو و مسكين تو و محتاج تو، بر درگاه تو، منتظر نزول رحمت تو است و از تو چشم عفو و احسان دارد. هركس اين كلمات را از روي اخلاص بگويد البته اثر مي كند و هر حاجت كه دارد برآورده مي شود. [1] .