مشهورترين كنيه آن حضرت، ابوالحسن و ابومحمد بوده و القاب مشهور آن حضرت نيز زين العابدين، سيّدالساجدين و العابدين، زكي، امين، سجّاد، و ذوالثفنات مي باشد.

نقش نگين آن جناب به روايت حضرت امام صادق: (الحمدلله العلي) و به روايت امام محمد باقر(العزّه لله) و (شقي قاتل الحسين بن علي) بود.

نيز امام باقر روايت كرده است كه در موضع سجده پدرم، پينه ها و برآمدگيهاي آشكاري وجود داشت بود كه در هر سال دو مرتبه آنها را مي بريدند، و در هر مرتبه ثفنه و بر آمدگي پنج موضع سجده را مي بريدند. به اين سبب آن حضرت را ذوالثفنات مي خواندند. [1] .