از امام زين العابدين كتاب پر محتواي رساله الحقوق به جاي مانده است، كه ضرورت دارد جداگانه و با ديد علمي و حقوقي مورد دقّت و بررسي قرارگيرد، و از محتويات عميق و پربار آن در جهت ساختن مدينه فاضله، و جامعه ايده آل و مطلوب الهي -انساني بهره گيري شود. اثر بسيار ارزشمند ديگري كه از آن حضرت به يادگار مانده، صحيفه سجاديه نام دارد كه يكي از نابترين و مهمترين گنجينه هاي معارف اسلامي در قالب دعا و نيايش ‍ است.

اين كتاب در بين علما و بزرگان به «انجيل اهل بيت» و «زبور آل محمد» ملقّب گرديده است، چه، همان طور كه انجيل عيسي و زبور داود - علي نبيّنا و آله و عليهم السلام - حاوي علوم و حِكَم الهي و آسماني مي باشند صحيفه سجاديه هم حقايق والايي از معارف اسلامي را در بردارد، كه جهانيان را به سعادت و نيك بختي مي رساند.

در بسياري از اجازات علماي اماميه (چنانكه محدث نوري در كتاب مستدرك الوسائل بيان كرده) صحيفه سجّاديه را «اُخت القرآن» (خواهر قرآن) و نهج البلاغه را «اخ القرآن» (برادر قرآن) وصف كرده اند. زيرا اين دو كتاب شريف نيز، در نهايت امر، همچون قرآن از منبع علم الهي تراوش كرده و بر زبان مقدس آن دو بزرگوار جاري شده است: قرآن عظيم، به وحي و املاي ذات مقدس الهي؛ و نهج البلاغه و صحيفه سجاديه، به الهام خداوندي و تعليم نَبَوي.