قطب راوندي از منهال بن عمرو روايت كرده است كه گفت: به خدا قسم در دمشق ديدم كه سر مبارك امام حسين عليه السلام را بر سر نيزه كرده بودند و در پيش روي آن حضرت كسي سوره كهف مي خواند، چون به اين آيه رسيد (أمْ حَسِبْتَ أن أصْحابَ الْكَهْفِ وَالرَّقيمِ كانوُا مِنْ آياتِنا عَجَبا) [1] : آيا گمان كردي اي پيغمبر صلي الله عليه و آله كه داستان «اصحاب كهف» و «اصحاب رقيم» از دلايل قدرت ما چيزي است عجيب؟ به قدرت خدا سر مقدّس سيّدالشهدا عليه السلام به سخن آمد و به زبان فصيح و گويا گفت: امر من از قصه اصحاب كهف عجيبتر است؛ و اين اشاره است به رجعت آن جناب براي طلب خون خود. [2] .