ابوالحسن مدائني روايت كرده كه بعد از واقعه حرّه، از هزار زن بي شوهر فرزند زنا متولّد گرديد كه ايشان را اولادالحرّه ناميدند، و به قولي ديگر: از ده هزار زن. و در اخبارالدول آمده است كه مهاجمين اموي، در مدينه با هزار دختر باكره زنا كردند.

آنان كه، آييني جز آيين يزيد نمي دانستند، دست تعدّي بر اموال و اعراض ‍ مسلمانان گشودند و فسق و فساد و زنا را در شهر پيامبر(ص) مباح شمردند، تا به حدي كه نقل شده در مسجد رسول خدا(ص) نيز زنا كردند.

جنايات مزبور، پس از سركوبي قيام مردم مدينه بر ضدّ يزيد صورت گرفت و علّت قيام مردم نيز، پخش خبر فاجعه كربلا و نيز گزارشي بود كه فرستادگان مدينه از رذايل اخلاق و رفتار يزيد در شام به آنان دادند.

ابن جوزي گويد: جماعتي از مدينه به شام رفتند تا رفتار و كردار يزيد را ببينند چون بازگشتند، گفتند: «قدمنا من عند رجلٍ ليس له دينٌ، يشرب الخمر و يعزف بالطنابير و يلعب بالكلاب» يعني از نزد مردي باز مي گرديم كه ابدا دين ندارد، شراب مي خورد، طنبور مي نوازد و سگ باز است. [1] .

جنايات فجيع يزيد، و فساد عقيده و بد طينتي و ستمگري و خونريزيهاي وي، و تحقير و توهين او به دين خدا و شعائر و مقدّسات اسلامي، مشهور تواريخ بوده و بسياري از مورخين و محدّثين بزرگ اهل سنّت بدان اشاره كرده اند.