يزيد قبل از مرگش براي پسر خويش، معاويه از مردم بيعت گرفت ولي پسرش معاويه پس از درگذشت پدر از حكومت كناره گيري نمود. چنانكه در كتاب «النجوم الزاهرة» [1] آمده است، معاويه بن يزيد هنگام كناره گيري از سلطنت خطابه اي ايراد كرد و گفت: اي مردم، همانا جدّم معاويه در موضوع «خلافت» و حكومت با كسي كه شايستگي و سزاواريش در تصدّي مقام خلافت بمراتب از او بيش بود، يعني با علي بن ابي طالب، به كشمكش ‍ و نبرد برخاست و به اموري دست بيالود كه خود مي دانيد، تا بالاخره مرگش فرا رسيد و اينك در گور خود گرفتار اشتباهات و پاسخگوي گناهان خويش است.

پس از وي پدرم، يزيد، عهده دار امر حكومت شد، در حاليكه هيچ گونه شايستگي اين كار را نداشت. وي بر مركب هوي و هوس نشست، امّا به همه اميدها نايل نيامد، چون اجل مهلتش نداد. او نيز در گور، قرين گناهان و گرفتار سيّئات خويش است.

سپس معاويه سخت به گريه افتاد، چندانكه قطرات اشك بر گونه هايش ‍ سرازير شد و اظهار داشت: من هرگز عهده دار امر حكومت نشده و وزر و وبال شماها را به گردن نمي گيرم. مادر معاويه، كه از جمله حاضران و مستمعان اين خطابه بود، وقتي آخرين كلمات فرزندش را شنيد به او خطاب نمود و گفت: اي كاش تو لكّة حيضي مي بودي! [2] .

معاويه گفت: كاش ‍ لكّة حيض بودم و نسبت مرا به يزيد نمي دادند.

معاويه بن يزيد را مسموم ساختند زيرا او با آنها همعقيده نبود و شباهتي نداشت؛ و سرانجام پس از مرگ معاويه حكومت از خاندان بني سفيان به مروان بن حكم، سرسلسله مروانيان، منتقل شد. [3] .

مسعودي در مروج الذهب گويد: سلطنت معاويه بن يزيد بعد از پدرش 40 روز بوده است. [4] .