شدّت علاقه امام حسين عليه السلام به دفاع از مظلوم و حمايت از ستمديدگان را مي توان در داستان ارينب و همسرش، عبدالله بن سلام، دريافت كه اجمال و فشرده آن را در اينجا متذكّر مي شويم:

يزيد در زمان ولايت عهدي، با اينكه همه نوع وسايل شهوتراني و كامجويي و كامروايي از قبيل پول، مقام، كنيزان رقاصه و.... را در اختيار داشت، چشم ناپاك و هرزه اش را به بانوي شوهردار عفيفي دوخته بود.

پدرش معاويه، به جاي آنكه در برابر اين رفتار زشت و ننگين عكس العمل كوبنده اي نشان دهد، با حيله گري و دروغپردازي و فريبكاري، مقدماتي فراهم ساخت تا آن زن پاكدامن مسلمان را از خانه شوهر جدا ساخته به بستر گناه آلوده پسرش يزيد بكشاند. حسين بن علي عليه السلام كه از قضيه با خبر شد در برابر اين تصميم زشت ايستاد و نقشه شوم معاويه را نقش بر آب ساخت. وي با استفاده از يكي از قوانين اسلام زن را به شوهرش، عبدالله بن سلام، بازگرداند و دست تعدّي و تجاوز يزيد را از سر خانواده اي مسلمان و پاكيزه قطع كرد و با اين كار همّت و غيرت هاشميين را نمايان ساخت و علاقه مندي خود را به حفظ نواميس جامعه مسلمان ابراز داشت و اين رفتار سبب شد كه مفاخر آل علي عليه السلام و دنائت و ستمگري بني اُميّه، براي هميشه در تاريخ به يادگار ماند. [1] .