معاويه لعنة الله عليه در طول خلافت بيست ساله خود پايه هاي حكومت فرزند فرومايه اش يزيد را، كه عصاره فساد و ثمره شوم شجره اموي بود، محكم و استوار ساخت.

پس از درگذشت معاويه، مردي روي كارآمد كه نه تنها تربيت ديني نداشت، بلكه با اسلام و پيامبر صلي الله عليه و آله روي كينه توزيهاي دوران جاهليّت و جنگهاي بدر و اُحُد و احزاب شديدا مخالف بود. حكومتي كه بايد پاسدار رسالت اسلام، مجري قوانين و حدود، نماينده افكار و آراي مسلمانان، و تجسّم روح جامعه اسلامي باشد، به دست مرد پليدي افتاد كه آشكارا موضوع رسالت و وحي محمد صلي الله عليه و آله را انكار مي كرد و بسان جدّ خود، ابوسفيان، همه را پنداري بيش نمي دانست. [1] .

آيا در چنين اوضاع و احوال، و با انتشار فساد در حوزه هاي حكومت اسلامي، و نفوذ عناصر مرتجع كه مي خواستند اوضاع را به دوران جاهليت بازگردانند، حضرت حسين بن علي عليه السلام كه نمونه تقوي و پرهيزگاري و سمبل آزادي و يگانه حامي دين و ياور پيامبر صلي الله عليه و آله بود مي توانست دست بيعت به چنين مردي بدهد و بر جنايات و ستمكاريها و منويّات پليد او صحّه بگذارد؟

هنگامي كه وليد، استاندار مدينه، امام عليه السلام را به استانداري دعوت كرد و نامه يزيد را براي او خواند و از حضرت خواست كه با يزيد بيعت كند، وي در پاسخ گفت: «إنّا أهل بيت النبوّة و معدن الرسالة و مختلف الملائكة، بنا فتح الله» و بنا ختم...» [2] .

ما خاندان نبوّت و معدن رسالتيم و مركز آمد و رفت فرشتگان. خداي متعال بنيان دين را به دست مردي از ما خاندان بنياد نهاد و كار حاكميّت آن بر جهان را نيز به دست ما به پايان خواهد رساند. و يزيد مردي است فاسق و بزهكار، شرابخوار، قاتل بي گناهان و متجاهر به فسق؛ مثل مني با اين سوابق درخشان، با چنين كسي هرگز دست بيعت نمي دهد.

بدينگونه، امام عليه السلام با نهضت و قيام سازنده خود، ماهيت كثيف اين حكومت را به مسلمانان جهان نشان داد وپرده از روي منويات خطرناك آن برداشت. سرانجام نيز با خون سرخ خويش، احساسات مردم را بر ضد امويان بسيج كرد و چيزي نگذشت كه در تمام اقطار اسلامي قيامهايي روي داد كه نهايتا منجر به نابودي كامل حكومت امويان گرديد. [3] .

در حكومت معاويه، مردان شجاع و نامي فراواني از مسلمين، چون حجر بن عدي و رُشَيد هجري، را به جرم محبّت اهل بيت و ولاي علي عليه السلام كشتند. علاوه بر همه اينها، معاويه با تمهيد مقدماتي ننگين، سبط اكبر رسول خدا صلي الله عليه و آله يعني امام دوّم شيعيان جهان حسن بن علي عليه السلام را مسموم و شهيد ساخت. [4] .