شريك بن اعور، سيد و بزرگ قوم خود بود و در زمان معاويه مي زيست. وي شكل و شمايل بدي داشت. اسمش شريك بود و پدرش نيز اعور نام داشت كه به معني كسي است كه يك چشمش معيوب باشد.

در يكي از روزهايي كه معاويه در اوج قدرت بود، شريك بن اعور به مجلس ‍ او آمد. معاويه، از اسم نامطبوع وي و پدرش، و همچنين از قيافه ناخوشايند او، سوء استفاده كرده و او را به باد تحقير و اهانت گرفت.

معاويه گفت: نام تو شريك است و براي خدا شريكي نيست، و تو پسر اعوري و سالم از اعور بهتر است، نيز صورت نازيبايي داري و خوشگل بهتر از بدگل است. چگونه قبيله ات كسي چون تو را به سيادت و آقايي خود برگزيده اند؟

شريك در جواب گفت: به خدا قسم، تو معاويه هستي و معاويه سگي است كه عوعو مي كند. تو عوعو كردي و نامت را معاويه گذاردند. تو فرزند حرب و صخري و زمين همواره از زمين سنگلاخ بهتر است. با اين همه، چگونه به مقام زمامداري مسلمين نايل آمده اي؟

سخنان شريك بن اعور، معاويه را شكست داد و معاويه شريك را قسم داد كه از مجلس وي خارج شود. [1] .