در ميان كساني كه در مقابل دعوت اسلام به توحيد و خداپرستي عناد ورزيده و لجوجانه مخالفت كردند و مقاومت نشان دادند، ابوسفيان فساد و عناد و اصرارش از همگان بيشتر بود. وي براي جلوگيري از انوار تابناك اسلام تلاش بسيار كرد و در بدر و احد و خندق، از سران مشركين، و در اُحد و خندق سردار لشگر و زعيم سپاه كفر بود.

ابوسفيان و زن و فرزندانش، هر چه توانستند رسول اكرم صلي الله عليه و آله را آزار دادند و از شرك و كفر پشتيباني كردند. در جنگ بدر سه تن از فرزندانش معاويه، حنظله و عمرو - شركت داشتند. علي عليه السلام حنظله را كشت و عمرو را اسير كرد، ولي معاويه گريخت و شدّت فرار وي از جنگ چنان بود كه وقتي به مكّه رسيد پاهايش ورم كرده بود! [1] .