و قالت ام كلثوم: صه يا اهل الكوفة. تقتلنا رجالكم، و تبكينا نساؤكم. فالحاكم بيننا و بينكم الله يوم فصل الخطاب.

يا اهل الكوفة سوءة لكم! ما لكم؟ خذلتم حسينا و قتلتموه و انتهبتم أمواله، و سبيتم نسائه و بكيتموه؟ فتبا لكم و سحقا. ويلكم اتدرون اي دواه دهتكم؟ و اي وزر علي ظهوركم حملتم؟ و أي دماء سفكتموها؟ و أي كريمة اصبتموها؟ و ايّ صبية سلبتموها؟ و اي أموال انتهبتموها؟ قتلتم خير الرجالات بعد النبي و نزعت الرحمة من قلوبكم، ألا انّ حزب الله هم المفلحون و حزب الشيطان هم الخاسرون.


در آن روز حساس و پرهيجان و در آن روز تاريخي كه حضرت زينب آن سخنراني پرشور و آتشين را ايراد فرمود، ام كلثوم [1] هم در تأييد گفتار خواهر خويش مردم كوفه را هدف شماتت و نكوهش قرار داد و نخست آنها را امر به سكوت كرد، پس از آن فرمود:



مردانتان عزيزان ما را مي كشند و حال، زنانتان در ماتم ما اشك مي ريزند،


انشاء الله كه خدا شما را به جزاي اعمال ننگتان برساند.

سوئة لكم واي بر شما اي نادرست مردمان! چه كرديد و چه گفتيد؟ شما با حسين عليه السلام پيمان بستيد و چه زود پيمان به سر آورديد و او را تنها گذاشتيد، بدنش را آماج تير و سپر شمشير ساختيد، اموالش را به نهب و غارت برديد، حرم محترمش را به بند اسارت بستيد، و اكنون بر چنين اعمال ننگ و گذشته هاي تباه اشك مي ريزي د؟

فتبا لكم و سحقا واي بر شما، نابود باشيد. شما چه بلا و فتنه اي كه برنينگيخته ايد؟ چه وزر و گناهي كه مرتكب نشده ايد؟ چه خونهاي ناحقي كه نريخته ايد؟ و چه آبروها كه بر باد نداده ايد؟ و چه كودكاني را كه غارت نكرده ايد؟ و چه اموالي را نكشيديد و نبرديد؟ چه مردان نيك و انسانهاي بزرگواري را كه بعد از پيغمبر (ص) نكشتيد؟ و چه سنگدلي ها و بي رحمي ها كه نكرديد. ولي بدانيد هر چه سخت دل و بي رحم هم كه باشيد سر انجام حزب الله پيروز است و حزب شيطان زيانكار.

چون رشته ي سخن به اينجا رسيد، بانگ ناله و گريه از ميان مردم بلند شد، زنان موي خود پريشان نمودند و چهره ها بخراشيدند و سيلي ها به صورت خود زدند، آنچنان صداي واويلا و وامصيبتا به آسمان مي رفت كه چنين حادثه ي شورانگيز و هيجان آوري را كسي نديده و نشنيده بود...! و بدينوسيله جناب ام كلثوم بگفتار خود پايان داد.