پس از او نوبت به سوّار بن ابي حمير كه از فرزندان جابر بن عبدالله بن قادم فهمي همداني بود رسيد. وي نيز پس از جنگ سختي كه انجام داد در اثر جراحتهاي فراواني كه بر بدنش وارد شد از پاي درآمد، پس از آنكه او را اسير كردند، ابن سعد خواست وي را بكشد برخي از آشنايانش از وي شفاعت كردند، با اينكه شفاعت آنها مورد قرار گرفت در عين حال آزادش نكردند و همچنان در اسارت دشمن بود تا پس از شش ماه از دنيا رفت.

و در زيارت ناحيه ي مقدسه اينچنين از او تقدير شده است:

«السلام علي الجريح المأسور سوّار بن أبي حمير الفهمي الهمداني و علي المرتب معه عمرو بن عبدالله الجندعي».