بازگشت

شهادت انس كاهلي


انس بن حارث بن نبيه كاهلي پيرمردي جليل القدر و از صحابه ي رسول خدا (ص)


بود كه هم پيغمبر را ديده و هم از او حديث شنيده بود، در جنگ بدر و حنين در ركاب حضرتش جنگ كرده بود، كمر خود را با عمامه اي محكم بست و ابروان خود را كه در اثر پيري فروافتاده بودند با پيشاني بندي بالا نگاهداشت و نزد ابي عبدالله عليه السلام آمد تا براي رفتن به ميدان كارزار كسب اجازه نمايد.

همين كه امام عليه السلام نگاهش به وضع و حال او افتاد گريه اش گرفت و گفت: «شكر الله لك يا شيخ!» اي شيخ خدا از تو تشكر كند. پس از وداع روانه ي ميدان شد با كبر سن و فرسودگي اندامي كه داشت در عين حال مانند شير بر دشمن حمله كرد و هيجده نفر از آنها را كشت و خود شهيد شد [1] .

رضوان الله عليه


پاورقي

[1] ابن نما مبارزه و رجز او را در مثير الاحزان نوشته است.

و در کتاب الأصابه ج 1 ص 68 نوشته است: انس و پدرش هر دو از صحابه‏ي رسول خدا (ص) بودند و حديث: «يقتل ولدي بأرض کربلا، فمن شهيد ذلک فلينصره» را که از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم روايت شده از طريق انس بن حارث نقل کرده است.

در خصائص سيوطي ج 2 ص 125 و در اسد الغابة ج 1 ص 123 و در جرح و تعديل ابوحاتم رازي ج 1 ص 287، داستان او را نقل کرده‏اند.