يزيد بن زياد معروف به ابوشعثاء كندي از تيراندازان ماهر، و در لشكر عمر سعد بكوفه آمده بود. هنگامي كه امام عليه السلام روز عاشورا خطبه خواند و كسي جواب مثبتي به پيشنهادهاي وي نداد، خود را از لشكر ابن سعد كنار كشيد و از فداكاران امام گرديد. قبل از ديگران در حضور آن حضرت زانو به زمين زد و يكصد تير كه همراه داشت همه را به سوي دشمن شليك كرد. امام عليه السلام كه توبه و فداكاري او را مشاهده نمود برايش دعا كرد و فرمود: خداوندا او را در تيراندازي رشادت عطا بفرما، و اجر و پاداشش را بهشت قرار بده «اللهم سدد رميته و اجعل ثوابه الجنة».

پس از تمام شدن تيرها از جايش بلند شد و گفت: يقينا پنج نفر از دشمن را


كشته ام، پس از آن با شمشير به صفوف دشمن حمله كرد و نه نفر ديگر از آنها را كشت [1] .