نيز پس از آنها گفت: يابن رسول الله تو خودت خوب مي داني كه جدت پيغمبر (ص) آخر نتوانست شربت محبت خود را به همه ي مردم بچشاند، و نتوانست آن طور كه دوست داشت مردم را به دعوت خود متوجه كند، زيرا برخي از آنها با پيغمبر منافقانه برخورد مي كردند، در ظاهر به او وعده ي نصرت و ياري مي داند و در دلها قصد خيانت و فريب داشتند برخوردي شيرينتر از عسل با او داشتند و در مخالفت هم تلختر از حنظل عمل مي كردند، پيوسته بر همين روال عمل مي كردند تا اينكه خداوند او را به سوي خود برد.

و پدرت علي عليه السلام نيز مانند پيغمبر (ص) بود، گروهي وعده ي نصرت و ياري دادند و در ركاب او با ناكثين و قاسطين و مارقين جنگيدند تا او نيز عمرش سرآمد و به رحمت و رضوان خدا واصل شد. و امروز تو در ميان ما، همانند آنهايي، هر كس پيمان خود را بشكند و يا بيعت خود را بردارد جز به خودش زياني وارد نخواهد آورد، و خداوند از او بي نياز خواهد بود، راه تو راه هدايت و سعادت است، به هر سوي كه مي خواهي ما را ببر، (مشرقا ان شئت أو مغربا)، به خدا قسم ما از مقدرات الهي ترس نداريم و مادام كه بر اين عقيده و بينش هستيم از مرگ هم نمي ترسيم، با دوستان تو دوستي و با دشمنانت دشمني مي كنيم. (نوالي من والاك و نعادي من عاداك) [1] .



بأبي من شروا لقاء الحسين

بفراق النفوس و الأرواح



وقفوا يدرؤن سمر العوالي

عنه و النبل وقفة الأشباح



ابي عبدالله عليه السلام منطقه اي را كه هم اكنون قبر شريفش در آن قرار دارد از


مردم نينوي و غاضريه به مبلغ شصت هزار درهم خريد و مبلغي هم به ايشان هبه فرمود و شرط كرد زائرين قبرش را، به زيارتش راهنمائي كنند و از آنها سه روز ضيافت نمايند، و مساحت حرم ابي عبدالله عليه السلام كه آن را خريداري كرد چهار مايل در چهار مايل بود، آنجا سرزمين بابركتي است كه استفاده ي از آن بر فرزندان و دوستانش حلال و بر مخالفين و غير دوستانش حرام است. در روايتي از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه حضرت صادق فرمود: «انهم لم يفوا بالشرط» فروشندگان به اين شرط عمل نكردند [2] .

ابي عبدالله عليه السلام پس از ورود به كربلا نامه اي براي محمد حنفيه و قبيله ي بني هاشم كه در مدينه مانده بودند نوشت، متن نامه چنين است:

«اما بعد، فكان الدنيا لم تكن، و كأن الآخرة لم تزل، والسلام» [3] .