وقتي كه امام عليه السلام و يارانش به «رهيمه» [1] رسيدند مردي به نام ابوهرم خدمت امام آمد و گفت: يابن رسول الله چرا از حرم جدّت كه محل امن و اماني بود


بيرون آمدي؟

حضرت امام در پاسخ او فرمود: اي اباهرم! بني اميه بما بد و ناسزا گفتند صبر كردم، اموال ما را مصادره كردند صبر كردم، و هم اكنون كه خواستند مرا بكشند تسليم نشدم، ولي به خدا قسم آخر مرا خواهند كشت. و در پي آن خداوند آنها را به ذلتي فراگيرنده و شمشيري برنده گرفتار خواهد كرد و كسي را بر آنها مسلط خواهد كرد كه همه را به ذلت و خواري بكشاند [2] .

به قسمي كه از قوم سبا كه زني بر آنها پادشاهي مي كرد واموالشان را مي گرفت و خودشان را اعدام مي كرد، ذليلتر گردند [3] .