وقتي كه سخنراني عبيدالله زياد و تهديدهايش به سمع حضرت مسلم رسيد و متوجه شد كه مردم چه وضعي پيدا كرده اند بيم آن داشت كه مبادا با نيرنگ و حيله او را دستگير كنند از اين رو بعد از پاسي از شب كه تاريكي گسترده شد از خانه ي مختار بيرون رفت و به خانه ي هاني بن عروه ي مذحجي وارد شد، هاني از شيعيان [1] قرص و بسيار معتقد و از اشراف [2] و قراء كوفه [3] و شيخ و مراد و رئيس قوم بود كه هر جا مي رفت چهار هزار زره پوش سواره و هشت هزار پياده او را همراهي مي كردند. هرگاه هم پيمانان خود را از قبيله كنده مي خواند سي هزار [4] سوار دور او را مي گرفت، وي از خواص اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام [5] و در جنگهاي سه گانه امام [6] در خدمت آن حضرت بود.


هاني پيغمبر (ص) را درك كرد و به حضورش تشرف حاصل نموده بود. روزي كه او را كشتند بيش از 90 سال عمر داشت [7] .

شريك بن اعور نيز در معيت مسلم به خانه ي هاني آمد [8] .

شريك از بزرگان شيعه و از معاريف بصره و در ميان اصحاب جليل القدر بود. در جنگ صفين همراه با عمار ياسر بر ضد مخالفين علي عليه السلام نبرد مي كرد. چون وجيه الملة و صاحب عزت و منزلت بود لذا عبيدالله زياد از طرف معاويه او را به ولايت كرمان برگزيد [9] وي با هاني بن عروه مواصلت كرده بود و آميزش داشت، در اواخر كه به بيماري سختي مبتلا شده بود در خانه ي هاني بستري شد و ابن زياد در خانه ي هاني به عيادت او رفت.

شريك از تصميم ابن زياد با خبر شد كه مي خواهد از وي عيادت كند، لذا قبل از آمدنش به مسلم گفت: هدف تو و هدف همه ي شيعيان اين است كه اين مرد نابود شود، بنابراين هم اكنون بهترين فرصت پيش آمده كه بايد از آن استفاده كرد، شما در خزانه (اطاق انباري) خود را پنهان كن تا ابن زياد كاملا سرگرم شود آنگاه ناگهان بر او بتاز و هلاكش كن. و بعد از آن، عافيت و امنيت تو را در كوفه من بعهده مي گيرم [10] .

در همين گفتگو بودند كه خبر رسيد امير آمد، مسلم نيز بي درنگ وارد اطاق انباري شد و عبي الله نيز بر بالين شريك نشست، شريك هر چه انتظار كشيد مسلم بيايد و كار را تمام كند خبري نشد، شريك عمامه ي خود را از سر برمي داشت و بر زمين


مي گذاشت و دوباره بر سر مي نهاد و چندين بار اينكار را تكرار كرد كه شايد مسلم متوجه شود و بيايد. سرانجام با صداي بلند اين شعر را خواند كه مسلم بشنود:



ما تنظرون بسلمي لا تحيوها

حيوا سليمي و حيوا من يحييها



هل شربة عذبة أسقي علي ظمأ

و لو تلفت و كانت منيتي فيها



و ان تخشيت من سلمي مراقبة

فلست تأمن يوما من دواهيها



چندين بار اين شعر را تكرار كرد و چشم به انتظار داشت باز هم مسلم نيامد، سرانجام كه حوصله ي شريك سر رفته بود با صداي بلند فرياد كشيد: (اسقونيها و لو كان فيها حتفي) يك شربت آب برايم بياوريد اگر چه مرگم در آن باشد [11] .

در اين هنگام كه عبيدالله مشكوك شده بود رو به هاني كرد و گفت: مثل اين كه ابن عمّت قاطي كرده!

هاني گفت: از روزي كه بيمار شده بسيار هذيان مي گويد و سخناني بر زبان مي آورد كه نمي فهمد. [12] .

پس از آنكه ابن زياد رفت، شريك به مسلم گفت، چه مانعي باعث شد كار را انجام ندادي؟

مسلم در پاسخ گفت: دو علت موجب شد: نخست حديثي كه علي عليه السلام از پيغمبر (ص) نقل كرد كه رسول الله فرمود: «ان الايمان قيد الفتك فلا يفنك مؤمن» ايمان مانع قتل و خونريزي است، شخص مؤمن مرتكب قتل نمي شود [13] ، علاوه بر آن دوست نداشتم در منزل ميزبانم اين كار را انجام دهم. شريك گفت: اگر او را كشته بودي يك فاسق فاجر و يك منافق كافري را كشته بودي. دوم، همسر هاني با من درآويخت و با گريه و زاري مرا بخدا سوگند داد كه در خانه ي او اين كار را انجام ندهم [14] .


هاني كه اين سخن را از مسلم شنيد گفت: واي بر اين زن، هم مرا و هم خودش را به كشتن داد. از آن چه مي ترسيد بدام آن افتاد. (يا ويلها قتلتني و قتلت نفسها و الذي فرّت منه وقعت فيه) [15] .

سه روز بعد از اين جريان، شريك فوت كرد و ابن زياد بر او نماز خواند و در «ثويه» دفنش كردند.

بعدا كه ابن زياد فهميد شريك، مسلم را تحريض بر قتل وي مي كرده است قسم خورد تا عمر دارد بر جنازه ي هيچ عراقي نماز نخواند و گفت: اگر قبر زياد در اين


قبرستان نبود، قبر شريك را نبش مي كردم.