بازگشت

استقامت در ميدان عمل


يكي از اموري كه امام حسين (ع) با الهام از كلام الهي روي آن تكيه مي كردند صبر و استقامت و بردباري است از جمله:

الف: در پاسخ مردي از كوفه به نام «ابوهرم» كه از حضرت سئوال مي كند: چه انگيزه اي تو را واداشت كه از حرم جدت بيرون بيايي؟

امام (ع) مي فرمايند: «اي اباهوم! بني اميه با فحاشي و ناسزا گويي احترام مرا درهم شكستند. من راه صبر و شكيبايي را در پيش گرفتم و ثروتم را از دستم ربودند، باز هم شكيبايي كردم، ولي چون خواستند خونم را بريزند از شهر خارج شدم» [1] .

ب: بنا به نقل «ابن قولويه» و «مسعودي»، امام حسين (ع) آنگاه كه نماز صبح را به جا آورد، رو به سوي نماز گزاران كرد و پس از حمد و سپاس خداوند به آنان فرمود: «خداوند به كشته شدن شما و كشته شدن من در اين روز اذن داده است و بر شماست كه صبر و شكيبايي در پيش گيريد و با دشمن بجنگيد». [2] .

مرحوم صدوق در معاني الاخبار مي گويد، امام (ع) فرمودند: «اي بزرگزادگان! صبر و شكيبايي به خرج دهيد كه مرگ چيزي جز يك پل نيست كه شما را از سختي و رنج عبور مي دهد وبه بهشت پهناور و نعمتهاي هميشگي مي رساند» [3] .

ج: امام حسين در روز عاشورا و در لحظه هايي حساس هنگامي كه چند تن از نوجوانان هاشمي و آل ابوطالب مانند محمد و عون فرزندان عبدالله جعفر و محمد بن مسلم دسته جمعي همچون عقاب به سوي دشمن حمله ور بودند فرمود: «عمو زادگان من و خاندان من! در مقابل مرگ صبر و استقامت به خرج دهيد كه به خدا سوگند پس از امروز روي ذلت و خواري نخواهيد ديد» [4] .

و يا خواهرش حضرت زينب (س) را دعوت به صبر و بردباري مي فرمايد و آخرين كلام امام (ع) در لحظه شهادت اين است كه: «در مقابل قضا و قدر تو شكيبايم اي پروردگاري كه به جز تو خدايي نيست. اي فرياد رس دادخواهان، كه مرا جز تو پروردگار و معبودي نيست، برحكم وتقدير تو صابر و شكيبايم» [5] .

حضرت امام خميني (ره) در تمام مراحل انقلاب به پيروي از حسين بن علي (ع) راه صبر و استقامت را پيشه خود ساخته و مردم را هم متوجه اين امر مهم نموده و در بيانات خويش در فرودين 42 در مورد وظايف عمومي مسلمين براي صيانت از اسلام مي فرمايند:

«شما پيرو پيشواياني هستيد كه در برابر مصايب و فجايع صبر و استقامت كردند، آنچه امروز مي بينم نسبت به آن چيزي نيست، پيشوايان بزرگوار ما حوادثي چون عاشورا و شب يازدهم محرم را پشت سر گذاشتند و در راه دين خدا چنان مصايبي را تحمل كرده اند، عيب است براي كساني كه ادعاي پيروي از حضرت امير (ع) و امام حسين (ع) را دارند در برابر اين نوع اعمال رسوا و فضاحت آميز دستگاه حاكمه خود را ببازند» [6] .

«ما بايد روي آن فداكاريها حساب كنيم كه سيدالشهدا چه كرد و چه بساط ظلمي را بر هم زد و ما هم چه كرده ايم؟ مگر خون ما رنگين تر از خون سيدالشهداست؟ ما چرا بترسيم از اينكه خون بدهيم، يا اينكه جان مي دهيم؟ دستور است اين. دستور عمل امام حسين (ع)، دستور است براي همه كه كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا دستور است به اينكه هر روز و در هر جا بايد همان نهضت را با استقامت ادامه بدهيد» [7] .

معظم له، ضرورت صبر و شكيبايي در برابر مشكلات را مورد تأكيد قرار مي دهند و مي فرمايند:

«صبر كليد ابواب سعادات و سر منشأ نجات از مهالك است. صبر، بليات را بر انسان آسان مي كند و مشكلات را سهل مي نمايد و عزم و اراده را قوت مي دهد. مقصد هر چه بزرگ تر باشد، رنج در راه آن هر چه زياد باشد بايد انسان تحمل كند. اگر چنانچه استقامت كنيم مؤيد به تأييدات الهي هستيم» [8] .


پاورقي

[1] مقتل خوارزمي، ج 1، ص 226.

[2] کامل الزيارات، ص 37.

[3] شيخ صدوق: معاني الاخبار، به نقل از بلاغة الحسين، ص 190.

[4] تاريخ طبري، ج 7،ص 358.

[5] مقتل مقرم، ص 344.

[6] صحفه نور، ج 1، ص 38.

[7] همان، ج 2، ص 220.

[8] کلمات قصار حضرت امام خميني، ص 74.